Τις τελευταίες ώρες τα Eurofighter Typhoon έχουν έρθει πάλι στην επικαιρότητα, με το πιθανό μπλόκο της πώλησής τους στην Τουρκία. Αρχικά σχεδιάστηκε ως μαχητικό αεροσκάφος υπεροχής, το Typhoon παράγεται από μια κοινοπραξία που αποτελείται από την Airbus, την BAE Systems και τη Leonardo. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου διαχειρίζεται μέσω μιας κοινής εταιρείας, της Eurofighter Jagdflugzeug GmbH.
Η ανάπτυξη του Typhoon
Η ανάπτυξη του Eurofighter Typhoon ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με την έναρξη του προγράμματος Future European Fighter Aircraft (FEFA). Αυτή η συλλογική προσπάθεια είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός εξελιγμένου μαχητικού αεροσκάφους που θα διαδέχεται παλαιότερα μοντέλα. Το 1986, η πρωτοβουλία μετατράπηκε στο πρόγραμμα Eurofighter.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός νέου αεροσκάφους ξεκίνησαν ήδη από το 1971, με στόχο αρχικά να αντικαταστήσει το SEPECAT Jaguar. Αυτή η επιδίωξη είχε ως αποτέλεσμα το Hawker P.96, το οποίο ήταν ένα αξιοσημείωτο σχέδιο με παραδοσιακά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, οι δυνατότητές του επισκιάστηκαν από το προηγμένο McDonnell Douglas F/A-18 Hornet, οδηγώντας στην ακύρωσή του υπέρ πιο καινοτόμων σχεδίων.

Εν τω μεταξύ, στη Δυτική Γερμανία, ο αγώνας για ένα νέο μαχητικό της Luftwaffe γέννησε πολλές προτάσεις. Αυτή την περίοδο έγιναν επίσης προσπάθειες συνεργασίας μεταξύ της MBB και της British Aerospace (BAe), προτείνοντας το Ευρωπαϊκό Συνεργατικό Μαχητικό ή Ευρωπαϊκό Μαχητικό Μάχης.
Παρά την αρχική συμμετοχή από τη Γαλλία και την ανάπτυξη διαφόρων πρωτοτύπων, οι διαφορετικές απαιτήσεις οδήγησαν στην τελική διάλυση του έργου.Στη συνέχεια, οι εταίροι της Panavia, που αποτελούνταν από τις MBB, BAe και Aeritalia, ξεκίνησαν το πρόγραμμα Agile Combat Aircraft (ACA) το 1982. Αυτή η προσπάθεια, παρά ορισμένες απλοποιήσεις σχεδιασμού, ευθυγραμμίστηκε στενά με την προτεινόμενη διαμόρφωση MBB TKF-90.
Το Υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου και οι ενδιαφερόμενοι της βιομηχανίας χρηματοδότησαν εξίσου αυτό το έργο, το οποίο συμφωνήθηκε να παραχθεί στην BAe Warton και σε ένα εργοστάσιο MBB στη Γερμανία.
Το 1983 σηματοδότησε την έναρξη του προγράμματος FEFA από την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία, με στόχο ένα αεροσκάφος με δυνατότητες STOL και BVR. Οι διαφορές, ειδικά η επιμονή της Γαλλίας στις δικές της ανάγκες, οδήγησαν στην απόσυρσή της και στην καθιέρωση ενός νέου προγράμματος EFA από την Ιταλία, τη Δυτική Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο αργότερα προσχώρησε και η Ισπανία. Στο ενδιάμεσο αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Γαλλία να αναπτύξει το γνωστό σε εμάς Rafale.
Η ίδρυση της Eurofighter Jagdflugzeug GmbH στο Μόναχο το 1986 ήταν ένα κρίσιμο βήμα στη διαχείριση της ανάπτυξης του έργου. Αυτή την περίοδο δημιουργήθηκε επίσης η EuroJet Turbo GmbH, μια συνεργασία για την ανάπτυξη του κινητήρα EJ200. Το αεροσκάφος υπέστη πολλές αλλαγές ονομασίας, και τελικά εγκαταστάθηκε στο EF 2000 το 1992.
Τα ηλεκτρονικά του Eurofighter
Το Eurofighter Typhoon μπορεί να υπερηφανεύεται για μια σουίτα προηγμένων ηλεκτρονικών και ηλεκτρονικών συστημάτων που το καθιστούν ως ένα κορυφαίο πολεμικό αεροσκάφους πολλαπλών ρόλων.
Κεντρικό στοιχείο της ικανότητας πλοήγησης του είναι η ενσωμάτωση τόσο του GPS όσο και ενός αδρανειακού συστήματος πλοήγησης ενώ για προσγείωση σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, το Typhoon χρησιμοποιεί το Instrument Landing System (ILS), ενισχύοντας την επιχειρησιακή του ευελιξία.
Επιπλέον, είναι εξοπλισμένο με ένα προηγμένο σύστημα προειδοποίησης εγγύτητας εδάφους που βασίζεται στο σύστημα TERPROM Terrain Referenced Navigation, ένα χαρακτηριστικό κοινό με τον προκάτοχό του, το Panavia Tornado. Αυτό συμπληρώνεται από το Multifunctional Information Distribution System (MIDS) το οποίο παρέχει μια σύνδεση δεδομένων Link 16, επιτρέποντας ασφαλή και αξιόπιστη επικοινωνία.

Όσον αφορά την άμυνα, το Typhoon είναι εξοπλισμένο με εξελιγμένο σύστημα αυτοπροστασίας Praetorian, αρχικά γνωστό ως Euro-DASS. Αυτό το σύστημα παρακολουθεί αυτόνομα και αντιδρά σε απειλές τόσο από τον αέρα όσο και από τo έδαφος και είναι ικανό να αντιμετωπίσει πολλαπλές απειλές ταυτόχρονα. Το σύστημα αυτοπροστασία περιλαμβάνει έναν δέκτη προειδοποίησης ραντάρ (RWR), ένα σύστημα προειδοποίησης πυραύλων (MWS) και για τα Typhoon του Ηνωμένου Βασιλείου, έναν δέκτη προειδοποίησης λέιζερ (LWR).
Για να αντιμετωπίσει αυτές τις απειλές, το Typhoon είναι εξοπλισμένο με μια σειρά από αμυντικά μέτρα, όπως chaff, φωτοβολίδες, μια σουίτα ηλεκτρονικών αντιμέτρων και ένα συρρώμενο δόλωμα ραντάρ. Η αποτελεσματικότητα αυτού του συστήματος ενισχύεται από ένα δίκτυο συστοιχιών κεραιών, διασφαλίζοντας ισχυρές δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου.
Ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό των ηλεκτρονικών συστημάτων του Eurofighter Typhoon είναι η ικανότητα sensor fusion, που ενσωματώνεται στο Σύστημα Επίθεσης και Αναγνώρισης (AIS). Αυτό το σύστημα συγχωνεύει δεδομένα από διάφορους ενσωματωμένους αισθητήρες και εξωτερικές πηγές όπως τα AWACS και MIDS, μειώνοντας σημαντικά τον φόρτο εργασίας των πιλότων παρουσιάζοντας μια ενοποιημένη εικόνα του πεδίου μάχης. Το AIS, που περιλαμβάνει τον υπολογιστή μάχης και τον υπολογιστή πλοήγησης, ενισχύει την ικανότητα του Typhoon να ανιχνεύει και να εμπλέκει στόχους από μεγάλες αποστάσεις.
Επιπλέον, το σύστημα ραντάρ του Eurofighter, ιδιαίτερα το Euroradar CAPTOR έχει υποστεί συνεχείς βελτιώσεις, συμπεριλαμβανομένης της μετάβασης στην έκδοση Captor-E AESA, παρέχοντας δυνατότητα επίθεσης εδάφους παντός καιρού.
Οπλισμός
Το Eurofighter Typhoon, γνωστό για την ευελιξία του ως μαχητικό πολλαπλών ρόλων, μπορεί να μεταφέρει μεγάλη γκάμα όπλων. Περιληπτικά, το Typhoon μεταφέρει:
Πύραυλοι αέρος-αέρος:
- AIM-120 AMRAAM (Advanced Medium-Range Air-to-Air Missile)
- MBDA Meteor
- ASRAAM (Advanced Short-Range Air-to-Air Missile)
- IRIS-T
- AIM-9 Sidewinder
Όπλα αέρος-εδάφους:
- Taurus KEPD 350
- Storm Shadow/SCALP
- Brimstone II
- MBDA Marte
- Σειρά Paveway II (GBU-10, GBU-16, GBU-48)
- Paveway IV
- Joint Direct Attack Munition (GBU-54)
- Πυροβόλο Mauser BK-27 27 χιλιοστών

Πιθανή αγορά Typhoon για την Τουρκία
Η Τουρκία έχει φανερώσει το ενδιαφέρον της εδώ και καιρό για την απόκτηση των Eurofighter Typhoon. Αντικειμενικά, είναι ένα πολύ καλά εξοπλισμένα αεροσκάφος αλλά έχουν ακουστεί αρκετά για το κόστος και την δυσκολία συντήρησής του. Παράλληλα, η μετάβαση της Τουρκική Αεροπορίας από έναν στόλο F-16 και λίγων F-4 δεν θα είναι εύκολη.
Μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα θα ήταν η αγορά των Typhoon να συνδυαστεί με αγορά των πυραύλων Meteor, η οποία θα «χτυπούσε» το πλεονέκτημα που έδωσαν τα Rafale στην Πολεμική Αεροπορία. Όμως, τόσο η πώληση όπλων αλλά και των ίδιων των αεροσκαφών θέλει η έγκριση όλων των χωρών που συμμετέχουν στην κατασκευή τους, πράγμα που τώρα φαίνεται απίθανο.
Για περισσότερα άρθρα του Βασίλης Κ.
Απαγορεύεται η αντιγραφή χωρίς άδεια του NEMESIS HD.