Τα αντιτορπιλικά (DDG) κλάσης Arleigh Burke είναι μάλλον τα σημαντικότερα πολεμικά πλοία του Αμερικανικού Ναυτικού, μετά τα αεροπλανοφόρα. «Ξεκίνησαν» ως μία κλάση πλοίων που θα συμπλήρωνε τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga και θα αντικαταστούσε παλαίοτερα αντιτορπιλικά. Πλέον, ειδικά στην πιο σύγχρονη έκδοσή τους, είναι οι ικανότερες και καλύτερα εξοπλισμένες κύριες μονάδες επιφανείας του Αμερικανικού Ναυτικού ενώ είναι επίσης το πολεμικό πλοίο που έχει κατασκευαστεί στους μεγαλύτερους αριθμούς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο.
Έλαβαν την ονομασία τους από τον ναύαρχο Arleigh Burke, έναν διακεκριμένο Αμερικανό αξιωματικό αντιτορπιλικών κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα Αρχηγό Ναυτικών Επιχειρήσεων. Τα Arleigh Burke επικεντρώνεται γύρω από το σύστημα μάχης Aegis και συνολικά τις αντιπυραυλικές/αντιβαλλιστικές τους ικανότητες ενώ έχουν όλα τα μέσα που απαιτούνται για να αναλαμβάνουν ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις (ASW) και πόλεμο επιφανείας (ASuW).
Η ανάπτυξη των Arleigh Burke
Τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke αρχικά σχεδιάστηκαν ως μία φθηνή επιλογή για την αντικατάσταση των παλαιώτερων αντιτορπιλικών κλάση C.F. Adams που θα ενσωμάτωνε όμως νέες τεχνολογίες όπως τα ραντάρ σταθερών διατάξεων AN/SPY-1, το σύστημα μάχης Aegis, κάποια στοιχεία stealth κ.α. Βάση του σχεδιασμού θα δρούσαν μαζί με τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga και θα λειτουργούσαν συμπληρωματικά σε αυτά.
Έτσι αναπτύχθηκαν τα πλοία που τώρα χαρακτηρίζονται ως Arleigh Burke Flight I με το πρώτο πλοίο της κλάσης, το DDG-51 USS Arleigh Burke, να εντάσεται σε υπηρεσία το 1991 και το τελευταίο, το DDG-71 USS Ross, το 1997. Από το 1998 μέχρι το 1999 ακολούθησαν τα 7 πλοία της υποκατηγορίας Flight II, από το DDG-72 USS Mahan μέχρι το DDG-78 USS Porter. Από το DDG-79 USS Oscar Austin μέχρι το DDG-112 USS Michael Murphy ακολούθησε η κλάση Flight IIA ενώ τα DDG-113 και DDG-114 είναι της κατηγορίας Flight IIA Restart. Από τo DDG-115 μέχρι τo DDG-124 συν το DDG-127 είναι της υποκατηγορίας Flight IIA Technology Insertion και τέλος από το DDG-125 και μετά (εκτός τους DDG-127) και μέχρι το DDG-142 που έχει ανακοινωθεί ως τώρα βρίσκουμε τα πλοία κατηγορίας Flight III.
Προγράμματα αναβάθμισης
Παρά τις αναβαθμίσεις που έρχονταν με κάθε νέο Flight, το Αμερικανικό Ναυτικό πέρασε ορισμένα πλοία και παλαιότερων Flights από προγράμματα εκσυγχρονισμού. Κάποια αντιτορπιλικά από τα Flight I (DDG 51–53, 57, 61, 65, 69) πέρασαν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας πρόγραμμα αναβάθμισης το οποίο τους έδινε την δυνατότητα χρήσης πυραύλων SM-3/6.
Έπειτα, το 2016 ανακοινώθηκε πως 34 πλοία Flight IIA θα λάμβαναν νέους υβρυδικούς κινητήρες με στόχο την μείωση του κόστους χρήσης ενώ 8 πλοία του 6ου Στόλου θα «αντάλλασαν» τα συστήματα εγγύς προστασίας (CIWS) Phalanx με SeaRAM.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η αλλαγή των ραντάρ στα Flight III τα οποία αντί για το AN/SPY-1 είναι εξοπλισμένα με το AN/SPY-6.
Ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών
Πέραν των αναβαθμίσεων αυτών, τα Arleigh Burke έχουν αποτελέσει πλατφόρμες δοκιμών νέων τεχνολογιών ενώ θα είναι και τα πλοία που θα εξοπλιστούν πρώτα με τα νέα αυτά συστήματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα συστήματα αυτοπροστασίας λέιζερ όπως το HELIOS ενώ αναμένεται να εξοπλιστούν και με τους υπέρ-υπερηχιτικούς πυραύλους (hypersonic) που αναπτύσει η Αμερική αυτή την περίοδο.
Τεχνικές προδιαγραφές
Σε γενικές γραμμές ο εξοπλισμός και οι δυνατότητες των πλοίων διαφέρουν μεταξύ τους τόσο λόγω των διαφορετικών υποκλάσεων (Flights) αλλά και επειδή δεν έχουν λάβει όλα τα πλοία τα ίδια πακέτα αναβαθμίσεων. Γενικά, τα Arleigh Burke έχουν:
- Εκτόπισμα: Από 8.300 έως 9.700 τόνους
- Μήκος: 154 με 155 μέτρα
- Πλάτος: 30 μέτρα
- Βύθισμα: 9,5 μέτρα
- Ταχύτητα: Μεγαλύτερη των 30 κόμβων
- Αυτονομία: 4.400 ναυτικά μίλια με οικονομική ταχύτητα 20 κόμβων
- Επάνδρωση: Περίπου 300 άτομα
Ηλεκτρονικά
Από πλευράς ηλεκτρονικών, τα Flight III έχουν το νεότερο ραντάρ AN/SPY-6 ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι εξοπλισμένα με το AN/SPY-1D. Από το DDG-87 άλλαξε το ραντάρ πλοήγησης/έρευνας επιφανείας, από το AN/SPS-73 στο BridgeMaster E.
Η σουίτα ανθυπροβρυχιακού πολέμου (ASW) AN/SSQ-89 αποτελείται από το σόναρ τρόπιδας AN/SQS-53, το συρρώμενο σόναρ AN/SQR-19 ενώ από το DDG-113 εγκαταστάθηκε το σόναρ TB-37U. Για προστασία από τορπίλες διαθέτει το σύστημα αντιμέτρων AN/SLQ-25 Nixie.
Όλα τα πλοία είναι εξοπλισμένα με κάποια έκδοση του ECM AN/SLQ-32.
Οπλισμός
Και στον οπλισμό παρατηρούμε διαφορές ανάλογα το Flight αλλά και μεταξύ πλοίων της ίδιας κλάσης. Από το DDG-51 μέχρι το DDG-80 τα πλοία διαθέτουν το κύριο πυροβόλο Mk45 mod1/2 ενώ τα μεταγένεστερα πλοία διαθέτουν το Mk45 mod4 που διαθέτη κάνη μεγαλύτερου μήκους. Όλα τα πλοία της κλάσης είναι εξοπλισμένα με δύο 3πλούς τορπιλοσωλήνες.
Κάποια πλοία είναι εξοπλισμένα με δύο Phalanx, κάποια με δύο SeaRAM ενώ άλλα διαθέτουν μόνο ένα Phalanx και τηλεχειριζόμενα πυροβόλα Mk38 των 25 χιλιοστών. Τα Arleigh Burke Flight I και II διαθέτουν 90 κελιά κάθετης εκτόξευσης (VLS) Mk41 ενώ τα Flight IIA και III διαθέτουν 96. Σε γενικές γραμμές, μπορούν να βάλλουν SM-2/3/6, ESSM, BGM-109 Tomahawk και VL-ASROC αλλά πάλι αυτό εξαρτάται από τα ηλεκτρονικά κάθε πλοίου συγκερκιμένα. Μόνο τα Flight I και II φέρουν εκτοξευτές Mk141 για 8 πυραύλους Harpoon.
Λοιπός εξοπλισμός και εγκαταστάσεις
Τα Flight I και II δεν διαθέτουν υπόστεγο για να φιλοξενούν ελικόπτερα, διαθέτουν μόνο κατάστρωμα που επιτρέπει σε ένα ελικόπτερο να προσγειωθεί. Τα Flight IIA και III μπορούν να φιλοξενήσουν στο υπόστεγό τους έως και δύο ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα ή και UAV κάθετης απογείωσης/προσγείωσης (VTOL UAV) όπως τα Fire Scout. Για ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων διαθέτουν RHIB.
Σύνοψη
Τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke είναι από τα καλύτερα εξοπλισμένα πολεμικά πλοία. Έχουν αποδειχθεί σημαντικά για το Ναυτικό των ΗΠΑ όντως ικανά να αναλάβουν σχεδόν οποιαδήποτε αποστολή. Ο αριθμός στον οποίο έχουν, και συνεχίζουν, κατασκευαστεί μαρτυρά την πραγματική τους αξία και θα συνεχίσουν να υπηρετούν για πολλές δεκαετίες στο Αμερικανικό Ναυτικό.
Για περισσότερα άρθρα του Βασίλης Κ.
Απαγορεύεται η αντιγραφή χωρίς άδεια του NEMESIS HD
