Γράφει ο Γιώργος Μ.
Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για τους Βαλλιστικούς της Τουρκίας διότι οι κίνδυνοι που υπάρχουν απο την εγχώρια ανάπτυξη των βαλλιστικών της Τουρκίας είναι αρκετά σοβαροί όμως μας απασχολεί κυρίως όσον αφορά τον κορεσμό της αεράμυνας απο την εκτόξευση ασύμμετρου αριθμού πυραύλων και απο την πλευρά όπου μπορούν να επιφέρουν πλήγματα σε κρίσιμες υποδομές όπως οι αεροπορικές βάσεις και οι ναύσταθμοι.
Υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό, κάτι που με απασχολεί πολύ τα τελευταία δύο χρόνια.
Αυτό δεν είναι άλλο απο το πρόγραμμα του πυραύλου cruise, Gezgin.
Πύραυλοι Cruise και SRBM
Αυτό το project είναι για μένα πιο σημαντικό από ένα μαχητικό αεροσκάφος όπως το TF-X ή οποιοδήποτε άλλο, επειδή τα περισσότερα από αυτά, μπορεί να τα προμηθευτεί και από το εξωτερικό, αλλά κανείς δεν θα πουλούσε στην Τουρκία πυραύλους αυτής της κατηγορίας,πολλώ μάλλον, να της δώσουν κρίσιμη τεχνογνωσία για την ανάπτυξη τέτοιων όπλων.
Η Τουρκία αποφάσισε ήδη απο την δεκαετία του ’70 να αναπτύξει βαλλιστικούς και πυρηνικά όπλα, όμως δεν της επετράπη τότε και οι πολιτικές της ηγεσίες δεν πίεσαν τον Αμερικανικό παράγοντα περισσότερο.
Όμως αυτή η κατάσταση επι Ερντογαν έχει αλλάξει, εκτός απο ορισμένες εξαγορές SRBM (ATACMS) απο τις Ηνωμένες Πολιτείες και ορισμένους εγχώρια αναβαθμισμένους πύραυλους μικρού βεληνεκούς που εισάγονταν απο την Κίνα πλέον βλέπουμε σοβαρές αλλαγές.
Ξεκινώντας το 2010 με μια αλλαγή δόγματος, νέοι βαλλιστικοί SRBM όπως Bora/Khan και Yıldırım άρχισαν να παράγονται, ενώ και οι δύο εικάζεται μερικές φορές ότι έχουν εμβέλεια μεγαλύτερη των 300 km, αλλά περιορίζονται επειδή η Τουρκία είναι μέρος του καθεστώτος MTCR.
Οι πύραυλοι κρουζ από την άλλη είναι μια «γκρίζα ζώνη» ακόμη και με τους κανόνες MTCR και γι’ αυτό ορισμένες χώρες, ακολούθησαν την ανάπτυξη αυτού του τύπου πυραύλων, μία από αυτές πλέον και η Τουρκία, η οποία έχει αναπτύξει πυραύλους κρουζ μικρής εμβέλειας (>300 km).
SOM
Με τις εκδόσεις SOM (αέρος-εδάφους, αέρος-επιφανείας (J)), αλλά μέχρι στιγμής δεν διέθετε έναν υποηχητικό πύραυλο πλεύσης/πλοήγησης, μεσαίας εμβέλειας (300-1.000 km) όπως είναι η κατηγορία των αμερικανικών Tomahawks, να της δίνει έναν τεράστιο στρατηγικό πολλαπλασιαστή έναντι των αντιπάλων της.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι θεωρούνται γενικά ως τεχνολογία «Stone-age» με μειωμένη ακρίβεια, ακόμη και μετά απο πολλές βελτιώσεις που έγιναν τα τελευταία 50 χρόνια, ακόμα εξακολουθούν να στερούνται ακρίβειας όταν βάλλονται απο μεγάλη απόσταση και όταν φυσικά οι κεφαλές δεν χρησιμοποιούν πυρηνικά.
Ένας πύραυλος πλεύσης όμως όπως ο Gezgin, ο οποίος σχεδιάζεται να έχει εμβέλεια μεγαλύτερη των 1.000 km, έχει πολύ μεγαλύτερη περιφερειακή εμβέλεια και ακρίβεια, πολύ πιο ευέλικτα, προηγμένα συστήματα καθοδήγησης, συστήματα ενεργοποίησης και απενεργοποίησης υποσυστημάτων, εκπομπών κτλ. ικανά να κρύβονται έναντι των αισθητήρων των Αντιαεροπορικών συστημάτων με διάφορα αντίμετρα και είναι σε θέση να ταξιδεύουν σε πολύ χαμηλότερο ύψος, ακολουθώντας το ανάγλυφο του εδάφους, της νησιωτικής δομής, της θαλάσσης, γεγονός που τον καθιστά θανατηφόρο!
Πυραυλικοί κινητήρες
Μετά απο χρόνια ερευνών, ανθρώπινο δυναμικό, συνέργειες με Ουκρανία και reverse engineering σε Γαλλικούς κινητήρες που αρχικά εξασφάλισε (TR-30/40), η Τουρκία έκανε άλματα στην ανάπτυξη πυραυλικών κινητήρων από το 2010, όπως οι KTJ-3200 ή ο TJ-300, που σχεδιάστηκαν ειδικά για χρήση σε πυραύλους πλεύσης SOM και αντιπλοϊκούς πυραύλους Atmaca, η τεχνολογία κινητήρα για έναν πύραυλο κρουζ στο επίπεδο του Gezgin δεν δοκιμάστηκε ποτέ πριν.
Και σε αυτό το συγκεκριμένο στάδιο, με προβλημάτισε υπερβολικά πως η τουρκική αμυντική βιομηχανία, υπέγραψε μια συνεργασία με την Ουκρανία για μια αναβαθμισμένη έκδοση των κινητήρων AI-35 Turbofan, που μπορούν εύκολα να φτάσουν σε εμβέλεια πολύ πάνω από τους αριθμούς που αναφέραμε και με επιμονή για περαιτέρω αναβάθμιση στο μέλλον.
Αυτός ο πύραυλος θα προσθέσει πολύ περισσότερη ισχύ στο τουρκικό στρατιωτικό οπλοστάσιο από οποιαδήποτε άλλη συσκευή, συμπεριλαμβανομένων των T-FX, επειδή θα προσφέρει ένα οικονομικό, θανατηφόρο οπλικό σύστημα, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες μορφές από αέρα, έδαφος, θάλασσα και υποθαλάσσια απο τα Υποβρύχια τύπου 214 ΤΝ ανά πάσα στιγμή και απο οποιαδήποτε θέση, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, καλύπτοντας ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Ευρώπη και πέρα, εάν μεταφερθεί στον αέρα ή τη θάλασσα εναντίον όλων των στρατηγικών στόχων, κάτι που θα κάνει τους αντιπάλους να σκεφτούν δύο φορές πριν πάρουν οποιαδήποτε επιθετική στάση εναντίον της Τουρκίας.
Ο Ρόλος των ΗΠΑ και η Ελληνική αντιμετώπιση
Οι ΗΠΑ κρατούσαν την Τουρκία «δεμένη» μη παραχωρώντας αντιαεροπορικά συστήματα Patriot και όπλα μεγάλης εμβέλειας ώστε να είναι εκτεθημένη σε οποιαδήποτε «λάθος» απόφαση απέναντι στα συμφέροντα τους και για να μπορούν να διατηρούν στο Αιγαίο μια ισορροπία και για τους δύο συμμάχους του ΝΑΤΟ αλλά και για να «κονομάνε» απο πωλήσεις όπλων επιπέδου «καθρεφτάκια για ινδιάνους», όμως η Τουρκία έφυγε απο το μαντρί, σήκωσε ανάστημα και προσπαθεί να δείξει σοβαρό εκτόπισμα.
Η ικανότητα στην αντίστροφη μηχανική όσο και στις συμμαχίες σε θέσεις κλειδιά για να επιτευχθεί ο στόχος τους είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Εμείς τώρα ας μην κοροϊδευόμαστε, χωρίς πολιτική σταθερότητα, πολλή δουλειά, προσφορά τεχνογνωσίας απο συμμάχους αλλά και βάζοντας το χέρι βαθειά στην τσέπη, την Τουρκία θα την βλέπουμε με το κιάλι σε λίγο καιρό στο συγκεκριμένο τομέα. Το λέω μετά λύπης μου, αλλά είναι η πραγματικότητα και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε.
Διαβάστε περισσότερα άρθρα του Giorgos Maniatis
Η άποψη του αρθρογράφου δεν εκφράζει απαραίτητα το NEMESISHD.GR και δημοσιεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης.
Copyright: Απαγορεύεται η αντιγραφή του κειμένου χωρίς άδεια απο το NEMESIS HD.