Μπορεί να ακούμε συνεχώς για την παραλαβή και την φονικότητα των Ελληνικών F-16V και των RAFALE όμως θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι απο μόνα τους αυτά τα συστήματα δεν είναι αρκετά για να δημιουργήσουν ασφυκτική πίεση στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Η πολυπλοκότητα των Τουρκικών στρατιωτικών υποδομών είναι κάτι που πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας που σε συνδιασμό με την μεγάλη ενδοχώρα της Μικράς Ασίας, η εξάλειψη των στρατηγικών υποδομών της Τουρκίας σε περίπτωση σύραξης γίνεται ένα δύσκολο εγχείρημα με τα τωρινά μέσα.
Μα οι SCALP-EG;
Αρκετός κόσμος έχει στο μυαλό του μια σίγουρη απάντηση για κάθε πιθανό χτύπημα βαθιά στην Τουρκική ενδοχώρα και η απάντηση αυτή είναι «Θα το πραγματοποιήσει η Πολεμική Αεροπορία».
Η απάντηση όμως αυτή αν και είναι ότι πιο ρεαλιστικό μπορεί να απαντήσει κάποιος με τα τωρινά μέσα δεν είναι και ο πιο επιθυμητός τρόπος κρούσης βαθιά στην Τουρκική ενδοχώρα καθώς θέτει σε κίνδυνο τόσο τους πιλότους μας όσο και τα συγχρονά μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας μας.
Ακόμα τα μαχητικά που μπορούν να φέρουν τον πύραυλο κρουζ (cruise) SCALP-EG που είναι ικανός για τέτοια στρατηγικά χτυπήματα δεν είναι τόσα πολλά ούτε σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες αρκούν οι αριθμοί.
Ακόμα η φιλοσοφία του SCALP-EG στοχεύει στη χρήση του εναντίον τακτικών και στρατηγικών υποδομών, όχι για βομβαρδισμό αεροδρομίων διασποράς και καταστροφή οδικών οδών. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι το όπλο αυτό δεν είναι το κατάλληλο για την δημιουργία συνεχούς πίεσης στις Τουρκικές δυνάμεις.
Η προμήθεια πυραύλων τύπου RAMPAGE με εμβέλεια περίπου 150 χλμ απο το Ισραήλ για οπλισμό και των F-16V / F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας θα έδινε έναν σχετικό χώρο για κρούση αλλά και πάλι δεν είναι αυτός ο κύριος ρόλος των μαχητικών που θα προσπαθούν να αμυνθούν και απο τις αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας.
Η διαμόρφωση συνεπώς των F-16 / MIRAGE 2000-5 / RAFALE F3R και F-4 δεν θα μπορεί να είναι συνεχώς κατάλληλη για αποστολές κρούσεις και οι μοίρες τουλάχιστον τις πρώτες ώρες θα πρέπει να φέρουν τον μέγιστο αριθμό πυραύλων αέρος-αέρος για να εξαλείψουν την αεροπορική απειλή τόσο πάνω απο την Ελλάδα όσο και πάνω απο την Κύπρο.
Ο ρόλος που μπορεί να αναλάβει το πυροβολικό
Η κρούση λοιπόν τις πρώτες ώρες βαθιά στην Τουρκική ενδοχώρα λαμβάνοντας υπόψην το υπάρχον δίκτυο αεράμυνας της Τουρκίας, δεν θα είναι ευκολή υπόθεση για τις αεροπορικές μας δυνάμεις μέχρι τουλάχιστον να αποκτήσουν στις αερομαχίες το πλεονέκτημα και να αρχίζει να «καθαρίζει» ο ουρανός απο τους λεγόμενους «μπούφους».
Η Τουρκία ήδη εργάζεται πάνω στο πυροβολικό της καθώς ξέρει ότι δεν πρέπει να επιτρέψει στα ελληνικά μαχητικά να σηκωθούν απροβλημάτιστα απο τα στρατιωτικά αεροδρόμια μας με σειρά βαλλιστικών πυραύλων που έχουμε αναλύσει ήδη στο NEMESIS HD και μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
Η Ελλάδα διατηρεί αυτήν την στιγμή δυνατότητα κρούσης των στρατηγικών υποδομών της Τουρκίας με την χρήση πυραύλων ATACMS που διαθέτει το Πυροβολικό για τα MLRS M270 που διαθέτει. Η μέγιστη εμβέλεια τους φτάνει σε ιδανικές συνθήκες μέχρι και την κρίσιμη Τουρκική αεροπορική βάση του Balikesir που στεγάζει μερικές απο τις πιο ικανές Τουρκικές μοίρες.
Όμως κατά την γνώμη μας η εμβέλεια αυτή δεν είναι αρκετή με κρίσιμα στρατιωτικά εργοστάσια να έχουν μεταφερθεί πίσω απο την Άγκυρα και να βρίσκονται υπο την κάλυψη συστημάτων αεράμυνας όπως είναι και οι S-400.
Το πυροβολικό πρέπει να αυξήσει κατά την γνώμη μας το οπλοστάσιο του με συστήματα ικανά να εκτοξεύσουν βαλλιστικούς πυραύλους με εμβέλειες άνω των 500 χλμ για να αποδεσμέυσουν απο την Πολεμική Αεροπορία ένα κομμάτι της στρατηγικής κρούσης αλλά και να δημιουργήσουν νέα επικίνδυνα δεδομένα στον αντίπαλο.
Επιθέσεις κορεσμού απο το Ελληνικό Πυροβολικό
Η επιμονή μας στην μερική αποδέσμευση των μαχητικών μας απο την στρατηγική κρούση βαθιά στην Τουρκική ενδοχώρα δεν έχει να κάνει με κάποιο «κόμπλεξ» με την Πολεμική Αεροπορία αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Η χρήση μαζικών βαλλιστικών πυραυλικών επιθέσεων όχι μόνο θα δημιουργήσει τεράστια ζημιά στις στρατηγικές υποδομές του εχθρού αλλά και θα δώσει και τον απαραίτητο χρόνο στην Πολεμική Αεροπορία μας για να σηκώσει το βάρος της καταστολής της εχθρικής αεράμυνας που πλέον θα έχει να αντιμετωπίσει και ξαφνικές επιθέσεις απο το ελληνικό πυροβολικό οπουδήποτε και αν βρίσκεται στην Τουρκική ενδοχώρα με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις μετακινήσεις και του Τουρκικού στρατού προς την ενίσχυση των μετώπων.
Ακόμα η συνεχής χρήση τους για πλήγματα σε αεροδρόμια θα απαγορεύσει την δυνατότητα των Τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων να σηκώσουν την διαθέσιμη δύναμη τους στον αέρα.
Αυτές οι πυραυλικές επιθέσεις έχουν μια διαφορά με την στρατηγική κρούση απο μαχητικά αεροσκάφη και αυτή είναι ότι κανένα μαχητικό και πιλότος δεν θα κινδυνέψει κατά την εκτέλεση αυτου του είδους των αποστολών.
Σύνοψη
Με λίγα λόγια ο στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να αναλύσουμε συγκεκριμένα συστήματα αλλά να δούμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες τόσο άρνησης πρόσβασης περιοχής όσο και να ενισχύσουμε τις δυνατότητες κρούσης στην Μικρά Ασία χωρίς να μπορεί ο εχθρός να υπολογίζει ότι μπορεί να «κρυφτεί» απο τις ένοπλες δυνάμεις μας.
Δεδομένο το οποίο αυξάνει κατακόρυφα την αποτροπή της χώρας ως προς τις απειλές της Τουρκίας δίνοντας και μια ακόμα ευκαιρία η Τουρκία να σκεφτεί αρκετές φορές πριν πραγματοποιήσει την όποια επίθεση της.
Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια!
