Όπως έχουμε δει στις συγκρούσεις σε Ουκρανία, Γάζα και όχι μόνο, τα μικρού μεγέθους drones/UAV αποτελούν βασικό κίνδυνο. Καθώς οι απειλές διαφοροποιούνται και εντείνονται, οι στρατιωτικές δυνάμεις παγκοσμίως αναζητούν καινοτόμες λύσεις για να τις αντιμετωπίσουν. Μια τέτοια λύση είναι το Marine Air Defense Integrated System (MADIS), ένα σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει τις δυνατότητες αεράμυνας του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ
Το πρόβλημα που οδήγηση στην ανάπτυξη του MADIS
Το Σώμα Πεζοναυτών, έχοντας αποσύρει όλα τα συστήματα Avenger στα μέσα της δεκαετίας του 2000, βρέθηκε χωρίς εξειδικευμένη κινητή αντιαεροπορική πλατφόρμα για να προστατεύσει τη δύναμη ελιγμών.
Ο πρωταρχικός του στόχος είναι να ανιχνεύει, να παρακολουθεί και να εξουδετερώνει εχθρικές εναέριες απειλές, που κυμαίνονται από εμπορικά drones έως επανδρωμένα αεροσκάφη.Τα παραδοσιακά συστήματα αεράμυνας, ενώ είναι αποτελεσματικά έναντι μεγαλύτερων, πιο συμβατικών απειλών, συχνά δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν μικρότερα, ευέλικτα drones.
Το MADIS, με τους προηγμένους αισθητήρες και τις δυνατότητες ταχείας απόκρισης, καλύπτει αυτό το κρίσιμο κενό, διασφαλίζοντας ότι οι πεζοναύτες έχουν μια ισχυρή άμυνα έναντι όλων των εναέριων αντιπάλων.
Ένα από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του MADIS είναι η αρθρωτή (modular) του σχεδίαση. Το σύστημα μπορεί να προσαρμοστεί σε συγκεκριμένες απαιτήσεις αποστολής, επιτρέποντας ευελιξία στην ανάπτυξη και τη λειτουργία. Είτε είναι τοποθετημένο σε οχήματα εδάφους είτε σε στρατηγικά σημεία.
MADIS Mk1 και Mk2
Το σύστημα MADIS λειτουργεί με δύο οχήματα ανά τμήμα, τα MADIS Mk1 και Mk2, που λειτουργούν παράλληλα. Το MADIS Mk1 είναι πρωταρχικά επιφορτισμένο με την εξουδετέρωση αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Διαθέτει πυραύλους Stinger, δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου, ηλεκτροπτικό αισθητήρα (EO/IR) και τηλεχειριζόμενο πυροβόλο.
Συγκεκριμένα, το μοντέλο Mk1 είναι εξοπλισμένο με βλήματα Stinger και ένα πυροβόλο των 30 χιλιοστών στον τηλεχειριζόμενο σταθμό οπλισμού. Επιπλέον, το όχημα διαθέτει «κλασικούς» εκτοξευτές Stinger (σκανδάλες) για χρήση από το πλήρωμα. Η Lockheed Martin κατασκευάζει τους οπτικούς αισθητήρες για το σύστημα και η Sierra Nevada Corporation (SNC) παράγει το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Modi II. Το τελευταίο είναι από τα πιο ισχυρά συστήματα του είδους, έχει σχεδιαστεί για να παρεμβάλει εχθρικά drones, συστήματα επικοινωνίας και ραδιοελεγχόμενα IED (RCIED).
Από την άλλη, το MADIS Mk2 είναι Σχεδιασμένο για την αντιμετώπιση drones και άλλων μη επανδρωμένων συστημάτων (C-UAS). Το MADIS Mk2 διαθέτει ραντάρ 360 μοιρών, το RPS-42 και σουίτα Ελέγχου και Διοίκησης (C2), τηλεχειριζόμενο σταθμό οπλισμού εξοπλισμένο με ένα M134 Minigun, ηλεκτροπτικό EO/IR και σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου.
Αυτό το ραντάρ ξεχωρίζει λόγω της ικανότητάς του να ανιχνεύει τις μικροσκοπικές υπογραφές ραντάρ εμπορικών drones. Το RPS-42 μπορεί να εντοπίσει στόχους σε υψόμετρα που κυμαίνονται από 30 έως 30.000 πόδια σε απόσταση 30 χιλιομέτρων. Επιπλέον, το Σώμα Πεζοναυτών χρησιμοποιεί το Light MADIS (LMADIS), το οποίο χρησιμεύει ως ραντάρ και σουίτα EW σε ένα Polaris MRZR, το οποίο όχημα ήδη υπηρετεί και στην ΔΕΠ (όχι ως LMADIS).
Έχει θέση στον Ελληνικό Στρατό;
Ένας από τους κύριους λόγους που ένας στρατός θα εξετάσει το ενδεχόμενο απόκτησης του MADIS είναι οι ευέλικτες δυνατότητες αεράμυνας του, και όχι μόνο. Το σύστημα είναι ικανό να εξουδετερώνει αεροσκάφη (ευκαιριακός κυρίως στόχος), ελικόπτερα και drones, διασφαλίζοντας ολοκληρωμένη προστασία έναντι ποικίλων εναέριων απειλών. Με τον πολλαπλασιασμό των drones και άλλων απειλών χαμηλής πτήσης στον σύγχρονο πόλεμο, η ύπαρξη ενός συστήματος όπως το MADIS παρέχει ένα σημαντική προστασία.
Παράλληλα, θα μπορέσει να πλαισιώσει τα ήδη υπάρχοντα αντιεροπορικά συστήματα που προσφέρουν κάλυψη στις δυνάμεις ελιγμού του Στρατού Ξηράς ή και στις θέσεις της ΑΣΔΕΝ, όπως τα ASRAD HELLAS και τα TOR M1, προσφέροντας και ανώτερες δυνατότητες αντιμετώπισης drones (C-UAS), μια δυνατότητα που δεν έχουν στον ίδια βαθμό τα συστήματα που αναφέρθηκαν.
Επίσης, με το MADIS να είναι εξοπλισμένο με το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Modi II μπορεί να παρεμβάλει, εκτός των εχθρικών drones, συστήματα επικοινωνίας και ραδιοελεγχόμενους αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (RCIED), δυνατότητες εξίσου σημαντικές στο σημερινό πεδίο.
Εκτός όμως των εναέριων απειλών, το MADIS μπορεί να εμπλέξει και ελαφριούς στόχους στο έδαφος. Εξοπλισμένο είτε με το M134 είτε με το πυροβόλο των 30 χιλιοστών μπορεί να προσφέρει πυρά υποστήριξης στις επίγειες δυνάμεις που θα καλύπτει.
Σύνοψη
Συμπερασματικά, το Marine Air Defense Integrated System (MADIS) αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό άλμα προς τα εμπρός στην τεχνολογία αεράμυνας. Αντιμετωπίζοντας τις αναδυόμενες προκλήσεις του σύγχρονου πολέμου, διασφαλίζει ότι το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις νέες μορφές ασύμετρου πολέμου.
Όμως, πέρα από την αξία του για τους Πεζοναύτες, οι οποίο το αναπτύσουν, μπορεί να βρει μια θέση αυτούσιο και στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ως αντιαεροπορικό σύστημα μπορεί να καλύψει ακριβώς τις ίδιες ανάγκες που έχουν και στις ΗΠΑ και παράλληλα μπορεί να προσφέρει νέες δυνατότητες Ηλεκτρονικού Πολέμου, Command and Control αλλά και πυρών υποστήριξης.
Για περισσότερα άρθρα του Βασίλης Κ.
Απαγορεύεται η αντιγραφή χωρίς άδεια του NEMESIS HD.
