Το SR-71 Blackbird, ένα πραγματικό σύμβολο της τεχνολογικής πρόοδου του ανθρώπου, έφερε επανάσταση στον κόσμο της αεροπορίας και στις επιχειρήσεις συλλογής πληροφοριών. Αναπτύχθηκε από το τμήμα Skunk Works της Lockheed Martin, την δεκαετία του 1960 και αυτό το υπερηχητικό αεροσκάφος αναγνώρισης ξεπέρασε τα όρια της ταχύτητας, του υψομέτρου και των δυνατοτήτων stealth.
Από την πρώτη του πτήση το 1964 έως την απόσυρσή του το 1999, το SR-71 άφησε ανεξίτηλο σημάδι στη παγκόσμια ιστορία της αεροπορίας με το εκπληκτικό design και τις δυνατότητες του ειδικά αν προσμετρήσουμε σε αυτό την εποχή που δημιουργήθηκε.
Η Πρώτη πτήση και ανάπτυξη
Η ανάπτυξη του SR-71 Blackbird ξεκίνησε από την Lockheed Martin’s Skunk Works, γνωστή για τα φουτουριστικά σχέδια αεροσκαφών της και σχεδιασμένο από τον διάσημο μηχανικό Clarence L. “Kelly” Johnson.
Στη σφαίρα της αεροπορικής αναγνώρισης, κανένα άλλο αεροσκάφος δεν έχει διασχίσει εχθρικό εναέριο χώρο με τέτοιο θράσος όπως το SR-71 Blackbird.
Το κατασκευασμένο από τιτάνιο υπερηχητικό «θαύμα» όπως χαρακτηρίστηκε από αρκετούς ξεπέρασε τα όρια της τεχνολογίας της εποχής αλλάζοντας τις ισσοροποίες του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Σοβιετικής Ένωσης.
Με βάση την επιτυχία του προκατόχου του και αναγνωριστικού αεροσκάφους A-12, το SR-71 είχε ως στόχο να ξεπεράσει τους περιορισμούς του προκατόχου του και να θέσει νέα όρια στις δυνατότητες αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών σε απίστευτα μεγάλα υψόμετρα.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1964, το SR-71 ανέβηκε στους ουρανούς για πρώτη φορά, με τον πιλότο δοκιμών Bob Gilliland στο cockpit. Αυτό το πρωτοποριακό γεγονός σηματοδότησε επίσημα τη «γέννηση» ενός κυριολεκτικά θρυλικού αεροσκάφους που άλλαξε τον ψυχρό πόλεμο. Συνολικά 32 SR-71 Blackbird κατασκευάστηκαν για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ.
Tο SR-71 είχε πολλά STEALTH χαρακτηριστικά ειδικά σχεδιασμένα για να μειώσουν την υπογραφή του ραντάρ. Το SR-71 είχε μια εκπληκτική για την εποχή διατομή ραντάρ (RCS) περίπου 10 m2.
Ταχύτητα «εκτός πραγματικότητας»
Το SR-71 Blackbird διέθετε εξαιρετικές δυνατότητες ταχύτητας και απόδοσης. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών πτήσης, έφτασε σε τελική ταχύτητα 3,4 Mach, ξεπερνώντας το φράγμα του ήχου περισσότερες από τρεις φορές.
Ο Brian Shul, ένας πιλότος SR-71, ανέφερε ότι πέτυχε ταχύτητα μεγαλύτερη και από 3,5 Mach κατά τη διάρκεια μιας επιχειρησιακής αποστολής ενώ απέφευγε έναν πύραυλο πάνω από τη Λιβύη. Η απίστευτη ταχύτητα του Blackbird του επέτρεπε να συγκεντρώνει κρίσιμες πληροφορίες γρήγορα και να αποφύγει τις εχθρικές απειλές με την εξαιρετική ικανότητα ελιγμών και την προηγμένη τεχνολογία του.
Απόδειξη της ταχύτητάς του, στην τελευταία του πτήση στις 6 Μαρτίου 1990, ο αντισυνταγματάρχης Ed Yeilding και ο αντισυνταγματάρχης Joseph Vida πέτυχαν ρεκόρ ταχύτητας, πετώντας από το Λος Άντζελες στην Ουάσιγκτον, σε μόλις 1 ώρα, 4 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα, με κατά μέσο όρο 3.418 χιλιόμετρα (2.124 μίλια) την ώρα.
Το SR-71 Blackbird πετύχαινε την ταχύτητα αυτή με κινητήρες turbojet Pratt & Whitney J58 (JT11D-20B) τεχνολογίας δεκαετίας 1950, ειδικά σχεδιασμένοι για συνεχή λειτουργία σε λειτουργία μετάκαυσης (afterburner).
Παραδόξως, παρά τη φήμη του για την υψηλή κατανάλωση καυσίμου, το Blackbird πέτυχε στην πραγματικότητα καλύτερη απόδοση καυσίμου κατά τη διάρκεια της πτήσης του σε ταχύτητες Mach 3+, προσφέροντας εξαιρετική κατανάλωση ανά χιλιόμετρο όσον αφορά τα αεροπορικά ταξίδια.
Για να διατηρήσει τις υπερηχητικές ταχύτητες του, το Blackbird συχνά απαιτούσε εναέριο ανεφοδιασμό με καύσιμα από ιπτάμενα τάνκερ, γεγονός που καθιστούσε απαραίτητο το αεροσκάφος να κατέβει σε υποηχητικές ταχύτητες για να ολοκληρωθεί με επιτυχία ο εναέριος ανεφοδιασμός.
Το SR-71 ως «Habu»
Το αεροσκάφος κέρδισε το παρατσούκλι «Blackbird (μαύρο πτηνό)» λόγω του σκούρου χρώματος βαφής του, απαραίτητο για τη διατήρηση των δυνατοτήτων stealth του. Μεταξύ των πληρωμάτων SR-71, ένα άλλο όνομα που χρησιμοποιήθηκε ήταν το «Habu», καθώς το παρουσίαζαν με το φίδι Habu που υπήρχε στην Οκινάουα της Ιαπωνίας.
Ως «Habu» δημιουργήθηκαν πολλά poster της εποχής μετά την αποκάλυψη της δράσης του που λειτούργησαν πολύ θετικά στην συνολική εικόνα του αεροσκάφους, δημιουργώντας πολλούς θαυμαστές.
Επιχειρησιακή χρήση
Τον Ιανουάριο του 1966, το πρώτο SR-71 Blackbird τέθηκε επίσημα σε υπηρεσία με την 4200η Πτέρυγα Στρατηγικής Αναγνώρισης, που αργότερα μετονομάστηκε σε 9η Πτέρυγα Στρατηγικής Αναγνώρισης, που σταθμεύει στην αεροπορική βάση Beale στην Καλιφόρνια.
Η ανάπτυξη του αεροσκάφους σε επιχειρησιακές τοποθεσίες ξεκίνησε στις 8 Μαρτίου 1968, με τα πρώτα SR-71 να φθάνουν στην αεροπορική βάση Kadena στην Οκινάουα της Ιαπωνίας.
Οι επιχειρήσεις είχαν την κωδική ονομασία “Glowing Heat”, ενώ ολόκληρο το πρόγραμμα αναφερόταν ως “Senior Crown”. Αυτές οι ονομασίες τόνισαν τη σημασία και τη μυστικότητα που χαρακτήριζαν τις στρατηγικές αποστολές αναγνώρισης του Blackbird.
Ενώ η δορυφορική τεχνολογία είχε αρχίσει να αντικαθιστά τα επανδρωμένα αεροσκάφη για αποστολές αναγνώρισης, το SR-71 Blackbird παρέμεινε ένα απαραίτητο εργαλείο για τη συλλογή πληροφοριών σε περιοχές που δεν καλύπτονταν πλήρως από δορυφόρους.
Οι Πιλότοι και Αξιωματικοί των Συστημάτων Αναγνώρισης (RSO) στα Blackbird έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Οι αναγνωριστικές αποστολές του Blackbird κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Γιομ Κιπούρ το 1973, της ισραηλινής εισβολής στον Λίβανο και της επιδρομής του 1986 στη Λιβύη παρείχαν κρίσιμες πληροφορίες. Επιπλέον, οι αποστολές SR-71 πάνω από τον Περσικό Κόλπο το 1987 αποκάλυψαν ιρανικές συστοιχίες πυραύλων που αποτελούσαν απειλή για την εμπορική ναυτιλία και τα αμερικανικά πολεμικά πλοία που τα συνόδευαν.
Κατά τη διάρκεια της ενεργού περιόδου υπηρεσίας των 24 ετών, το Blackbird συγκέντρωσε περισσότερες από 2.800 ώρες πτήσης στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ.
Ορόσημα
Σε όλη την επιχειρησιακή του ιστορία, το SR-71 Blackbird πέτυχε πολλές σημαντικές εξόδους και ορόσημα.
Στις 21 Μαρτίου 1968, ο Jerome F. O’Malley και ο Edward D. Payne πέταξαν για την πρώτη «πολεμική» εξόρμηση SR-71 με σειριακό αριθμό SR-71 61-7976 από την αεροπορική βάση Kadena πάνω από το Βιετνάμ. Αυτή η αποστολή σηματοδότησε την αρχή μιας μακράς και επιτυχημένης καριέρας για το συγκεκριμένο αεροσκάφος με περίπου
SR-71 Blackbird κατά της αεράμυνας
Το SR-71 Blackbird έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συλλογή ζωτικής σημασίας πληροφοριών κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Οι αποστολές αναγνώρισης που πραγματοποιήθηκαν πάνω από το Βόρειο Βιετνάμ ονομάστηκαν “Black Shield” και αργότερα μετονομάστηκαν σε “Giant Scale” στα τέλη του 1968.
Αυτές οι αποστολές αντιμετώπιζαν μια συνεχή απειλή από πυραύλους εδάφους-αέρος (SAM) που εκτοξεύτηκαν από τις δυνάμεις του Βορείου Βιετνάμ.
Παρά τις περίπου 800 βολές πυραύλων αεράμυνας που εκτοξεύτηκαν κατά των SR-71, κανένα δεν κατάφερε να χτυπήσει τον στόχο του. Η εξαιρετική ταχύτητα, το ύψος και οι δυνατότητες stealth του Blackbird του επέτρεψαν να αποφύγει αυτές τις απειλές με επιτυχία, ενισχύοντας τη φήμη του.
Το SR-71 Blackbird πραγματοποίησε πτήσεις πέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων ευρωπαϊκών πτήσεων από το RAF Mildenhall στην Αγγλία.
Πραγματοποιήθηκαν αρκετές προσγειώσεις έκτακτης ανάγκης στη Νορβηγία, με γρήγορες επισκευές που πραγματοποιήθηκαν για να εξασφαλιστεί η επιτυχία της αποστολής του κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Η παρουσία του Blackbird στον διεθνή εναέριο χώρο οδήγησε περιστασιακά σε συναντήσεις με μαχητικά της Σουηδικής Πολεμικής Αεροπορίας, που κατάφεραν μάλιστα να κλειδώσουν τα ραντάρ τους στο SR-71 κατά τις πτήσεις επιστροφής του.
Το περιστατικό της 29 Ιουνίου 1987
Στις 29 Ιουνίου 1987, ένα αεροσκάφος SR-71 εκτελούσε μια αποστολή αναγνώρισης πάνω από τη Βαλτική Θάλασσα για να συγκεντρώσει πληροφορίες σχετικά με τις σοβιετικές δραστηριότητες. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ένας από τους κινητήρες του εξερράγη ξαφνικά.
Ως αποτέλεσμα, το αεροσκάφος κατέβηκε γρήγορα από το υψόμετρο των 20 χιλιομέτρων και εκτέλεσε μια στροφή 180° προς τα αριστερά, πετώντας πάνω από το νησί Γκότλαντ σε αναζήτηση της σουηδικής ακτής. Η κίνηση αυτή ουσιαστικά παραβίασε τον σουηδικό εναέριο χώρο, προκαλώντας απάντηση από τη Σουηδική Πολεμική Αεροπορία.
Την ίδια ώρα, δύο άοπλα Saab JA 37 Viggens συμμετείχαν σε άσκηση κοντά στο Västervik σε μεγάλο υψόμετρο.
Κατευθύνθηκαν αμέσως να αναχαιτίσουν και να αναγνωρίσουν το αεροσκάφος. Κατά την αναγνώριση, έγινε φανερό ότι το αεροσκάφος αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα. Ως εκ τούτου, πάρθηκε απόφαση η Σουηδική Πολεμική Αεροπορία να συνοδεύσει το αεροσκάφος από τη Βαλτική Θάλασσα και να εξασφαλίσει την ασφαλή διέλευσή του.
Στη συνέχεια, ένα δεύτερο ζεύγος οπλισμένων JA-37 από το Ängelholm εστάλη για να αντικαταστήσει την αρχική συνοδεία, ολοκληρώνοντας την αποστολή καθοδηγώντας το Blackbird στον εναέριο χώρο της Δανίας. Αυτό το κρυφό περιστατικό παρέμεινε απόρρητο για πάνω από τρεις δεκαετίες μέχρι να αποκαλυφθούν τελικά οι λεπτομέρειες του.
Μετά την αποσφράγιση της έκθεσης, δεδομένα που ελήφθησαν από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) αποκάλυψαν ότι πολλά Σοβιετικά MiG-25 σηκώθηκαν με εντολές είτε να καταρρίψουν το SR-71 είτε να το αναγκάσουν να προσγειωθεί αμέσως μετά την βλάβη του κινητήρα. Συγκεκριμένα, ένα MiG-25 είχε μπεί σε εμβέλεια χρήσης όπλων με το SR-71, αλλά λόγω της παρουσίας της Σουηδικής συνοδείας δεν εκτοξεύτηκαν πύραυλοι.
Ως αναγνώριση της συμμετοχής τους στην επιχείρηση, στους τέσσερις Σουηδούς πιλότους που συμμετείχαν στη συνοδεία απονεμήθηκαν μετάλλια από την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών (USAF) στις 28 Νοεμβρίου 2018.
Το τέλος του Blackbird
Καθώς τα διαστημικά συστήματα επιτήρησης και τα επίγεια δίκτυα αεράμυνας βελτιώθηκαν, το δαπανηρό πρόγραμμα SR-71 αντιμετώπισε μειωμένη στήριξη εντός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ.
Τα SR-71 Blackbird λόγω των πολύ υψηλών ταχυτήτων τους και του υψομέτρου που πετούσαν κάθε φορά μετά τις αποστολές απαιτούσαν χρονοβόρα και πολύ έξοδη συντήρηση για να ξανά τεθούν σε υπηρεσία.
Κατά συνέπεια, η 9η Πτέρυγα Στρατηγικής Αναγνώρισης διέκοψε τις επιχειρήσεις του SR-71 τον Ιανουάριο του 1990.
Αν και το πρόγραμμα ξανά ενεργοποιήθηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ το 1995, οι συνεχιζόμενες διαφωνίες για τον προϋπολογισμό οδήγησαν τελικά στον οριστικό τερματισμό του. Ωστόσο, η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) συνέχισε να χρησιμοποιεί δύο SR-71A και ένα SR-71B για ερευνητικά project πολύ υψηλής ταχύτητας μέχρι το 1999.
Πλέον το SR-71 μπορεί να βρεθεί μόνο σε μουσεία των ΗΠΑ.
Κληρονομιά SR-71
Το SR-71 Blackbird και ολόκληρη η οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένων των παραλλαγών YF-12 και A-12, συνέβαλαν σημαντικά στην ιστορία της αεροπορίας.
Παρά την πολύ επικίνδυνη δράση του, το πρόγραμμα SR-71 παρουσίασε μόνο ένα θάνατο όταν ο ειδικός των συστημάτων αναγνώρισης και πλοήγησης της Lockheed, Jim Zwayer, έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό ατύχημα.
Μέχρι την δεκαετία του 1990 και κοντά στο τέλος της ιστορίας του, το Blackbird πραγματοποίησε 3.551 αποστολές , 17.300 εξόδους, 11.008 ώρες πτήσης σε επιχειρησιακές αποστολές, 53.490 συνολικές ώρες πτήσης, 11.675 ώρες με ταχύτητα 3 Mach.
Αν και επίσημα αποσύρθηκε το 1999, το SR-71 Blackbird συνεχίζει να «παγιδεύει» το κοινό με την ομορφία του και να εμπνέει τους λάτρεις της αεροπορίας σε όλο τον κόσμο. Το SR-71 Blackbird παραμένει μια απαράμιλλη απόδειξη της ανθρώπινης εφευρετικότητας, υπερβαίνοντας τα όρια της ταχύτητας, του υψομέτρου και των δυνατοτήτων αναγνώρισης.
Από την ανάπτυξή του και την πρώτη του πτήση έως τις επιχειρησιακές του αποστολές, το Blackbird ξεπέρασε τα μεγαλύτερα όρια για την εποχή και διέλυσε πολλά ρεκόρ.
Συνοψίζοντας
Ο εκπληκτικός σχεδιασμός του Clarence L. “Kelly” Johnson και η κατασκευαστική ικανότητα της Lockheed γέννησαν το SR-71 Blackbird, ένα αεροσκάφος που αψηφούσε τα όρια της ταχύτητας και λειτουργούσε στα πιο επικίνδυνα περιβάλλοντα. Με την κατασκευή από τιτάνιο, τις υπερηχητικές του δυνατότητες και τα επιχειρησιακά επιτεύγματα, το Blackbird βασίλεψε ως το απόλυτο αναγνωριστικό αεροσκάφος της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
Ενώ οι τεχνολογικές εξελίξεις οδήγησαν τελικά στο σταμάτημα του προγράμματος, η κληρονομιά του SR-71 Blackbird παραμένει ως θρίαμβος της ανθρώπινης μηχανικής και σύμβολο καινοτομίας στην αεροδιαστημική βιομηχανία.
Συχνές ερωτήσεις
Πόσο γρήγορα μπορούσε να πετάξει το SR-71 Blackbird;
Ποιος ήταν ο σκοπός του αρχικού λογότυπου του έργου Habu;
Ποια μονάδα παρέλαβε το πρώτο επιχειρησιακό αεροσκάφος SR-71;
Ποια ήταν τα κρυφά κωδικά ονόματα που χρησιμοποιήθηκαν για τις πτήσεις και τις αποστολές των SR-71;
Καταρρίφθηκε κάποιο αεροσκάφος SR-71;
Ποια ήταν η οικογένεια Blackbird;
Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια!
Copyright: NEMESIS HD. Απαγορεύεται η αντιγραφή του κειμένου σε άλλα μέσα ενημέρωσης, social media κτλπ χωρίς σχετική άδεια). Χρησιμοποίηστε την κοινοποίηση.