Τη συνέχιση της παρουσίας αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Αυτόνομη Κουρδική Περιφέρεια του Ιράκ θεωρεί αναγκαία ο Χουσεΐν Γιαζντανπανάχ, πρόεδρος του Κουρδικού Κόμματος Ελευθερίας (PAK), υποστηρίζοντας ότι η στρατηγική αυτή αποτελεί κρίσιμο αποτρεπτικό παράγοντα έναντι της ιρανικής επιρροής στην περιοχή.
Ο Γιαζντανπανάχ, ο οποίος ηγείται και του «Εθνικού Στρατού του Κουρδιστάν», δήλωσε στην Jerusalem Post ότι η Κουρδική Περιφέρεια «χρειάζεται τη βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων για να αντιμετωπίσει την ηγεμονία του Ιράν». Τόνισε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία «δεν πρέπει να εγκαταλείψουν τους Κούρδους», σε μια περίοδο όπου η Τεχεράνη ενισχύει την επιρροή της στο Ιράκ.
Το PAK, κουρδικό εθνικιστικό και αυτονομιστικό κίνημα με ρίζες στη βορειοδυτική περιοχή του Ιράν (Ροζελατ), δραστηριοποιείται εντός της Αυτόνομης Κουρδικής Περιφέρειας του Ιράκ. Η Ροζελατ θεωρείται η πιο στρατιωτικοποιημένη και καταπιεσμένη περιοχή του Ιράν, όπου ζουν κατά εκτιμήσεις 10 έως 15 εκατομμύρια Κούρδοι — ποσοστό 10%-17% του συνολικού πληθυσμού.
Παρέμβαση στη συζήτηση για το μέλλον της Συρίας
Την περασμένη εβδομάδα, ο Μαζλούμ Άμπντι, επικεφαλής των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που στηρίζονται από τις ΗΠΑ, μίλησε στο Middle East Peace and Security Forum (MEPS 2025) στο Ντοχούκ του Ιρακινού Κουρδιστάν, καλώντας σε διάλογο με τη Δαμασκό και σε μοντέλο αποκέντρωσης.
Ο Γιαζντανπανάχ απέρριψε τις προτάσεις αυτές ως «κενές νοήματος», υποστηρίζοντας ότι η ρίζα του κουρδικού προβλήματος βρίσκεται «στη φύση του συριακού κράτους, ενός τεχνητού κρατικού σχηματισμού». Όπως είπε, η Συρία δεν λειτούργησε ποτέ ως συνεκτικό έθνος-κράτος, ενώ η μακρά περίοδος σταθερότητας υπό την οικογένεια Άσαντ βασίστηκε σε αυταρχισμό και προώθηση του παναραβισμού.
«Οι Κούρδοι δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν στο περιθώριο όπως τα τελευταία 100 χρόνια», ανέφερε, υπενθυμίζοντας ότι ακόμη και 20 χρόνια μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν, «η Βαγδάτη εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για την Αυτόνομη Κουρδική Περιφέρεια».
Ο Γιαζντανπανάχ προειδοποίησε ότι όταν η «αραβο-ισλαμική κυβέρνηση» της Δαμασκού ανακτήσει δυνάμεις, θα επιτεθεί ξανά στους Κούρδους, όπως έκανε πρόσφατα εναντίον των Δρούζων στη Σουέιντα.
Παράλληλα, εξέφρασε δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι το PAK δεν προσκλήθηκε στο MEPS 2025, αποδίδοντας τον αποκλεισμό στην επιρροή της Τεχεράνης επί του κεντρικού κράτους στο Ιράκ. Η Τεχεράνη, είπε, ασκεί «ασφυκτική πίεση» στο Ιρακινό Κουρδιστάν.
Ο Χουσέιν Αμπντούλ-Χουσέιν, ερευνητής στο Foundation for Defense of Democracies (FDD), εκτιμά ότι, με τον παναραβισμό ουσιαστικά νεκρό, η Συρία επανέρχεται σε ένα «πρωτογενές φυλετικό μόρφωμα», όπου οι μουσουλμανικές ομάδες λειτουργούν ως κυρίαρχη «φυλή». Αυτό αφήνει τις θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες εκτεθειμένες ή σε καθεστώς «πολιτών δεύτερης κατηγορίας».
Στήριξη στο Ισραήλ και σκληρή καταστολή στο Ιράν
Στις 13 Ιουνίου, το PAK ήταν από τις ελάχιστες κουρδικές οργανώσεις που χαιρέτισαν το πλήγμα του Ισραήλ κατά του Ιράν και κάλεσαν σε πανεθνική εξέγερση. Η στάση αυτή συνοδεύτηκε από εκκλήσεις προς τους Κούρδους να πλήξουν στόχους του ιρανικού καθεστώτος, εκδικούμενοι για τις δεκάδες χιλιάδες Κούρδους που σφαγιάστηκαν από τους θρησκευτικούς ηγέτες.
Μετά τον 12ήμερο πόλεμο Ιράν–Ισραήλ, που κατέδειξε τις στρατηγικές αδυναμίες της Τεχεράνης και οδήγησε σε σκληρή καταστολή, οι Κούρδοι βρέθηκαν και πάλι στο στόχαστρο. Ακολούθησε κύμα συλλήψεων και δημόσιων εκτελέσεων ανθρώπων που κατηγορήθηκαν ως «συνεργάτες του σιωνισμού», κυρίως σε κουρδικές περιοχές.
Από τις αρχές του 2025, περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχουν εκτελεστεί στο Ιράν, με τους Κούρδους να αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ των μειονοτήτων που στοχοποιούνται. Η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε τον αριθμό «τον υψηλότερο των τελευταίων δεκαετιών», καταγγέλλοντας μια εκστρατεία εκφοβισμού για την καταστολή κάθε μορφής διαφωνίας.
