Η υπόθεση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών που εμφανίζονται και χάνονται στον τουρκικό εναέριο χώρο απο ότι φαίνεται θα απασχολήσει περαιτέρω καθώς, μετά το UAV που καταρρίφθηκε από F-16 όταν είχε φτάσει κοντά στην Άγκυρα και το ρωσικό Orlan-10 που εντοπίστηκε κοντά στην Κωνσταντινούπολη όπως σας ενημερώσαμε χθες, ένα τρίτο Ρωσικό drone βρέθηκε σήμερα στη δυτική Τουρκία, αυτή τη φορά στην περιοχή Μπαλίκεσιρ (Παλαιόκαστρο).
Το UAV εντοπίστηκε σε αγροτική έκταση και, όπως και στα δύο προηγούμενα περιστατικά που δεν κατέληξαν σε κατάρριψη, βρέθηκε από αγρότες και όχι από στρατιωτικά ή κρατικά μέσα επιτήρησης. Παρά τις ανεπίσημες διαρροές ότι «οι τουρκικές αρχές το αναζητούσαν ήδη», η πραγματικότητα επαναλαμβάνεται: πρώτα το βρίσκουν πολίτες και στη συνέχεια ακολουθεί η θεσμική διαχείριση και η επικοινωνιακή αφήγηση.
Στην περιοχή εδρεύει, μία από τις πιο κρίσιμες βάσεις της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας. Από εκεί επιχειρούν μοίρες F-16 με άμεση αποστολή το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και κρίσιμους άξονες αεράμυνας. Η εμφάνιση ή πτώση UAV σε τόσο κοντινή απόσταση από βασικό πυλώνα της τουρκικής αεροπορικής διάταξης έχει προκαλέσει αναταραχή στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου.
Σύμφωνα με τις εικόνες από τα συντρίμια, το UAV είναι ρωσικής κατασκευής Merlin-VR, δηλαδή πλατφόρμα μακράς ακτίνας ISR, με εμβέλεια έως 600 χιλιόμετρα και αυτονομία περίπου 10 ωρών.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στο UAV δεν διακρίνεται ο ηλεκτροπτικός EO αισθητήρας, ενώ υπάρχουν ενδείξεις καθόδου με αλεξίπτωτο. Αυτό παραπέμπει περισσότερο σε απώλεια ελέγχου ή τερματισμό αποστολής. Το κρίσιμο ερώτημα, ωστόσο, δεν είναι πώς έπεσε, αλλά πού είχε φτάσει και για πόσο χρόνο επιχειρούσε χωρίς να εντοπιστεί εγκαίρως.
Το μοτίβο είναι πλέον σαφές. Από τα τρία περιστατικά, μόνο ένα αντιμετωπίστηκε προληπτικά με κατάρριψη από F-16 αν και μια ανάσα από την Άγκυρα. Στα άλλα δύο, όπως και στο σημερινό, η «ανακάλυψη» έγινε εκ των υστέρων, από πολίτες, σε περιοχές με υψηλή στρατηγική αξία: κοντά στην Κωνσταντινούπολη και πλέον δίπλα σε βασικές αεροπορικές βάσεις της δυτικής Τουρκίας.
Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η διείσδυση ή η καθυστερημένη ανίχνευση UAV, ιδιαίτερα μικρού ή χαμηλού ίχνους, αποτελεί πρόκληση για όλες τις σύγχρονες αεράμυνες. Παρόμοια περιστατικά μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να συμβούν σε κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ειδικά σε ένα περιβάλλον κορεσμένο από μη επανδρωμένα συστήματα και ηλεκτρονικό πόλεμο.
Ωστόσο, η ουσιώδης διαφορά έγκειται στο πολιτικό και στρατηγικό πλαίσιο. Η Τουρκία είναι εκείνη που απειλεί ανοιχτά γείτονες, αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα, προβάλλει ρητορική αιφνιδιαστικής επίθεσης και εμφανίζεται διαρκώς ως δύναμη «έτοιμη παντού και ανά πάσα στιγμή». Υπό αυτό το πρίσμα, τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά με UAV βαθιά στον τουρκικό εναέριο χώρο αποκτούν βαρύτητα όχι επειδή είναι μοναδικά, αλλά επειδή έρχονται σε αντίθεση με το ίδιο το αφήγημα που η Άγκυρα καλλιεργεί.
