Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τοποθέτησε για άλλη μια φορά την Τουρκία ως υπερασπιστή της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας, επικρίνοντας τις ισραηλινές στρατιωτικές ενέργειες εκεί. Ωστόσο, τα σχόλιά του επισκιάζονται από την παράνομη παρουσία της ίδιας της Τουρκίας στη βόρεια Συρία, η οποία εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αληθινή δέσμευση της Άγκυρας στη συριακή κυριαρχία.
Ο Ερντογάν δήλωσε: “Από εδώ και στο εξής, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να διαιρεθεί ξανά η Συρία. Οποιαδήποτε επίθεση στην ελευθερία του συριακού λαού, στη σταθερότητα της νέας διοίκησης και στην ακεραιότητα των εδαφών της θα μας βρει απέναντι της.”
Αυτές οι δηλώσεις ακολούθησαν την τηλεφωνική επικοινωνία του Ερντογάν με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, κατά την οποία ο Τούρκος πρόεδρος επανέλαβε την υποστήριξή του για μια «ενωμένη και ελεύθερη από την τρομοκρατία Συρία». Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας εξέδωσε επίσης δήλωση κατηγορώντας το Ισραήλ ότι επιδιώκει «κατοχική νοοτροπία» εντός των συνόρων της Συρίας.
Ο διπλός ρόλος της Τουρκίας στη Συρία
Οι δηλώσεις του Ερντογάν είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου όμως έρχονται σε αντίθεση με τις πραγματικές ενέργειες της Τουρκίας επί του πεδίου. Οι τουρκικές δυνάμεις έχουν καταλάβει τμήματα της βόρειας Συρίας εδώ και χρόνια, δημιουργώντας στρατιωτικές βάσεις και ξεκινώντας επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών ομάδων. Η παρουσία της Τουρκίας σε περιοχές όπως το Αφρίν και η Ιντλίμπ ισοδυναμεί με ντε φάκτο κατοχή συριακής γης, που δικαιολογείται από την Άγκυρα ως απαραίτητο μέτρο έναντι των απειλών που προέρχονται από Κούρδους μαχητές κοντά στα σύνορά της.
Ενώ η Τουρκία ισχυρίζεται ότι διασφαλίζει την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας, οι στρατιωτικές της επιχειρήσεις, η ενίσχυση τρομοκρατικών ομάδων όπως η HTS που κατέλαβε την Δαμασκό αλλά και οι υποστηριζόμενες από την Τουρκία δυνάμεις του SNA και η συνεχιζόμενη παρουσία της σε αυτές τις περιοχές καταρρίπτουν αυτόν τον ισχυρισμό. Η ρητορική του Ερντογάν κατά των ισραηλινών ενεργειών φαίνεται υποκριτική δεδομένου του ρόλου της ίδιας της Τουρκίας στη χάραξη ζωνών ελέγχου εντός του συριακού εδάφους και μάλλον έγκειται στους φόβους του, μην τύχει και συνορέψει με το Ισραήλ, το οποίο έχει απειλήσει ουκ ολίγες φορές με καταστροφή.
