Η επίθεση στο Ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη, δείχνει τις ικανότητες των μη επανδρωμένων οχημάτων επιφανείας (USV) να λειτουργούν ως ρομπότ αυτοκτονίας σε επιθέσεις κορεσμού της εχθρικής άμυνας.
Οι πρώτες αναφορές μιλούν για χτύπημα στη ναυαρχίδα του Ρωσικού στόλου Μαύρης Θάλασσας, το “Ναύαρχος Μακάροφ”.
Το πλοίο αυτό, που μπήκε σε υπηρεσία μόλις το 2017, είχε αναλάβει το νέο του πόστο ύστερα από τη βύθιση του καταδρομικού “Μόσχα” τον Απρίλιο του 2022.
Πριν την Ουκρανική επίθεση που κατέληξε στη βύθιση του “Μόσχα”, πολλοί ήταν εκείνοι που ρωτούσαν αν και πως θα μπορούν τα Κ/Β (κατευθυνόμενα βλήματα) κατα στόχων επιφανείας να αντιμετωπίσουνε την αεράμυνα των σύγχρονων πλοίων.
Προβληματισμοί για την χρήση USV
Παρομοίως, πριν από αυτή την επίθεση πολλοί ήταν και εκείνοι που απορρούσαν πως θα ήταν δυνατόν μερικά drone να κάμψουν τα συστήματα ολοκαίνουργιων πλοίων.
Όπως τότε, έτσι και τώρα βλέπουμε ότι η επίθεση είναι πιο αποτελεσματική από την άμυνα. Μπορεί εκ πρώτης όψεως η πλάστιγγα να γέρνει υπέρ των πιο ακριβών και πολύπλοκων συστημάτων, αλλά εν τέλει ο κορεσμός και η έκπληξη ανατρέπουν τις προσδοκίες των αναλυτών.
Με άλλα λόγια δεν μιλάμε μόνο για τα συστήματα και την τεχνολογία αλλά και για τις νέες τακτικές που φέρνουν στο τραπέζι.
Από τη πρώτη στιγμή τα Ουκρανικά USV έχουν κυριαρχήσει στις αναλύσεις του γεγονότος και δικαιολογημένα μάλιστα. Ωστόσο η κατασκευή και ο τρόπος λειτουργίας τους είναι ίσως λιγότερο περίπλοκος απο την χρήση τους στο πεδίο της μάχης. Ας δούμε λοιπόν πως μπορεί να οργανώθηκε η επίθεση στη Σεβαστούπολη και πως μπορεί να αντιμετωπίστηκαν κάποιες από τις μεγαλύτερες δυσκολίες για τους Ουκρανούς.
Αρχικά πρέπει να γίνει αναφορά στις ρωσικές δηλώσεις ότι βρετανικά στρατεύματα είναι πίσω από την επιχείρηση. Αν και οι Βρετανοί το αρνούνται, σίγουρο είναι ότι οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν στο σχεδιασμό μιας τέτοιας επιχείρησης. Σύμφωνα με άρθρο του Forbes, RQ-4 Global Hawk των ΗΠΑ ίσως πραγματοποίησε αναγνωριστική πτήση πριν την επίθεση ώστε να καταγράψει τις θέσεις και τις κινήσεις των σκαφών του ρωσικού στόλου. Για τα ελληνικά δεδομένα ανάλογη λειτουργία διατελούν τα EMB-145H.
Χειραγώγηση της Ρωσικής αντίδρασης
Η αναγνώριση είναι ένα σημαντικό κομμάτι της επιχείρησης. Από τη μία μπορεί να οδηγήσει στην χειραγώγηση της ρωσικής αντίδρασης ώστε να βρεθούνε κενά για να φτάσουν τα USV μέσα στο λιμάνι της Σεβαστούπολης.
Από την άλλη μπορούν να εντοπιστούν πλοία μεγάλης αξίας για τον αντίπαλο τα οποία ίσως να μην είχαν την κατάλληλη υποστήριξη για να αποκρούσουν επιθέσεις κορεσμού. Τα βίντεο που δημοσίευσε ουκρανός δημοσιογράφος δείχνουν ότι ισχύουν και τα δύο παραπάνω σενάρια.
Τρία στιγμιότυπα τραβούν τη προσοχή. Πρώτα εκείνο που δείχνει ένα ημιβυθιζόμενο σκάφος να δέχεται πυρά από πολυβόλα και πυροβόλα απο πολεμικό σκάφος και ελικόπτερο που απογειώθηκε κατα πάσα πιθανότητα από κάποια βάση της Σεβαστούπολης.
Αν και απο τη κάμερα του USV δεν διακρίνει κανείς κάποια ακτή, βίντεο από τη στεριά τοποθετούν το συμβάν σε απόσταση μικρότερη των 7 χλμ από την είσοδο του λιμανιού.
Το δεύτερο βίντεο δείχνει μία υπέρυθρη εικόνα ενός USV να πλησιάζει επικίνδυνα ένα πλοίο που μοιάζει πολύ με το “Ναύαρχος Μακάροφ”. Σύμφωνα με τη λεζάντα του βίντεο το πλοίο ήταν όντως το “Ναύαρχος Μακάροφ” και χτυπήθηκε. Μία μεγάλη έκρηξη επιβεβαιώνεται και από κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης κοντά σε παραλία της Σεβαστούπολης.
Τα δύο αυτά στιγμιότυπα δείχνουν ότι ένα μέρος της ουκρανικής επίθεσης έγινε σε ανοιχτή θάλασσα. Τα ρωσικά πλοία, τα οποία σημειωτέον λειτουργούσαν πολύ κοντά στο λιμάνι, ήταν ίσως πρώτος στόχος.
Οι αριθμοί USV που διατέθηκαν για αυτή την επίθεση εξυπηρετούσανε έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, να μη μπορούν να αμυνθούνε οι Ρώσοι επαρκώς.
Τα τελευταία πλάνα του USV
Στα τελευταία πλάνα του βίντεο ένα USV είναι απέναντι από σκάφος του ρωσικού λιμενικού, πολύ κοντά σε ακτές.
Το είδος του σκάφους και η κοντινή απόσταση από αποθήκη εφοδίων ή/και καυσίμων μαρτυρούν ότι το ουκρανικό USV κατάφερε να διυσδίσει βαθιά μέσα στο λιμάνι της Σεβαστούπολης.
Ταυτόχρονα φωτογραφίες από έκρηξη σε αποθηκευτικό χώρο πολύ κοντά στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Σεβαστούπολης επιβεβαιώνουν ότι και οι υποδομές ήταν στόχοι.
Ακόμα και αν η ουκρανική επιχείρηση ξεκίνησε σαν κυνήγι ενός σημαντικού εχθρικού πλοίου, βλέπουμε ότι όχι μόνο πέτυχε το στόχο της αλλά και ότι εκμεταλλεύτηκε πιθανά κενά στην φύλαξη του λιμένα χτυπώντας έτσι και εγκαταστάσεις.
Υπήρχε εξαρχής λοιπόν η δυνατότητα όχι μόνο να υπερκεραστεί η ρωσική άμυνα αλλά και να αλλάξει ή να τροποποιηθεί η φύση της επιχείρησης σε μερικές μόλις στιγμές.
Στο εσωτερικό οι πρώτες συζητήσεις αφορούσανε τον κίνδυνο που μπορεί να δημιουργήσουν τα USV σε συνδυασμό με Κ/Β κατά στόχων επιφανείας. Τα ερωτήματα είναι εύλογα δεδομένου ότι οι γείτονες έχουν δημιουργήσει μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας που φέρει μάλιστα και πυραύλους.
Ωστόσο η Ελληνική απάντηση θα έπρεπε να κινείται απο την στρατηγική αξία ενός τέτοιου όπλου. Δεν χρειάζεται και δεν αξίζει να επενδύσουμε στην εκ νέου ανακάλυψη μιας γνωστής τεχνολογίας. Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι μεγάλες τουρκικές ναυτικές εγκαταστάσεις βρίσκονται μόλις μερικά ναυτικά μίλια από τα παράλια Ελληνικών νησιών.
Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια!
Διαβάστε περισσότερα άρθρα του Χρήστος Νικολάου
Copyright: Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αντιγραφή του κειμένου σε άλλα media/μέσα ενημέρωσης χωρίς άδεια
