Το χθεσινοβραδινό χτύπημα στη Πολωνία δημιούργησε φόβους για νέες εντάσεις μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αν και οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για ρωσικό βαλλιστικό, η επικρατέστερη άποψη τώρα είναι ότι ο πύραυλος προήλθε από Ουκρανικό έδαφος.
Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης εξετάζουν το πως και εάν μπορεί να ενεργοποιήσει κανείς το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ. Είναι φανερό ωστόσο ότι αυτό είναι απλά μια εικασία. Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι η χρήση του άρθρου αυτού είναι πιο δύσκολη από ότι θα περίμενε κανείς.
Η αληθινή μορφή που Άρθρου 5
Το άρθρο 5, αν και προβλέπει την κοινή άμυνα, δεν ξεκαθαρίζει τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό. Με άλλα λόγια η κάθε χώρα μπορεί να συνδράμει στρατιωτικά με τα μέσα που θεωρεί ότι μπορεί να διαθέσει.
Πέρα από αυτό, το άρθρο 5 έχει μία σχετικά πτωχή ιστορία. Ενεργοποιήθηκε για πρώτη φορά μόλις μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Αν και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι το σημείο αναφοράς της εποχής εκείνης, η αντίδραση του ΝΑΤΟ ήταν η παροχή AWACS για περιπολίες πάνω από τις ΗΠΑ.
Ακόμα και κατά την εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όταν οι ΗΠΑ κάλεσαν τους συμμάχους τους να συνδράμουνε, το μεγαλύτερο φόρτο ανέλαβε σχεδόν αποκλειστικά η ίδια και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι για την ενεργοποίηση του άρθρου 5 είναι αναγκαία η πρότερη δέσμευση των συμμάχων. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο το ποιες χώρες θα είναι διατεθειμένες να διαθέσουν ποιες δυνάμεις και τι εξοπλισμό. Παράλληλα, οι χώρες πρέπει να ενεργοποιήσουνε ένα στρατιωτικό μηχανισμό ο οποίος μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν φανερά αδύναμος.
Θυμίζουμε ότι μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι χώρες της Ευρώπης άρχισαν να αναγνωρίζουν μία-μία τις αδυναμίες τους. Υπογράμμισαν έτσι και τις αδυναμίες της Βορειοατλαντικής συμμαχίας στην Ευρώπη.
Κλειδωμένοι στην απραξία
Ο πόλεμος δεν είναι κάτι απίθανο. Παραμένει όμως δύσκολος. Η πολιτική ορίζει ότι για να υπάρξει πόλεμος πρέπει να υπάρχει και ένας στόχος. Εδώ αλήθεια είναι δεν εντοπίζουμε κάποιο στόχο, ούτε από τη Ρωσία ούτε από το ΝΑΤΟ. Από τη μία η Ρωσία ετοιμάζει τις δυνάμεις της για χειμερινό πόλεμο, ενώ η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με την ενεργειακή κρίση αλλά και την αναδιοργάνωση των δυνάμεων της με βάση τη νέα μορφή πολέμου.
Τέλος, η Λευκορωσία, δεν είναι ούτε στόχος ούτε άμεσος κίνδυνος για τη Πολωνία.
Τα χαρακώματα πίσω από το Δνείπερο είναι το νέο σκληρό πεδίο μάχης. Έτσι, τα Λευκορωσικά σύνορα στα βόρεια του Κιέβου μπορεί να είναι και το κλειδί που χρειάζεται η Ρωσία. Ουσιαστικά μιλάμε για ένα στράτευμα με μεγάλη σημασία για το ρωσικό σχεδιασμό.
Μέσα σε όλο το χάος που έχουν δημιουργήσει τα γεγονότα αυτά, η χρυσή τομή είναι ότι κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.
Η πιο επίσημη εκδοχή τουλάχιστον με τις πληροφορίες μέχρι τώρα είναι ότι ο πύραυλος προήλθε από την Ουκρανία. Όχι όμως σαν επίθεση, αλλά στην προσπάθεια αναχαίτισης ρωσικού πυραύλου. Είναι μια εξήγηση που από τη μία δικαιολογεί τις Ουκρανικές ενέργειες αν όντως ο πύραυλος ήταν δικός τους, ενώ βάζει και την Ρωσία σε ένα νοερό στόχαστρο.
Όπως και να ‘χει, το μέγεθος των συμπτώσεων αλλά και της σύγχυσης δίνουν την ευκαιρία να μεταφράσει κανείς τα γεγονότα όπως επιθυμεί. Ρεαλιστικά, το πιο πιθανό σενάριο είναι η απραξία. Ακόμα και αν μιλάμε για εσκεμμένο πλήγμα, είτε από τη Ρωσία είτε ακόμα και από την Ουκρανία, η πολιτική βούληση θα διαμορφώσει τις συνθήκες.
Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια!
Διαβάστε περισσότερα άρθρο του Χρήστος Νικολάου
Copyright: Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αντιγραφή του κειμένου σε άλλα media/μέσα ενημέρωσης χωρίς άδεια