Στο θέατρο επιχειρήσεων της Ουκρανίας γίνεται ένα stress test της ικανότητας παραγωγής πολεμικού υλικού εκ συνόλου της Δύσης. Τα μαθηματικά του πολέμου είναι αμείλικτα.
«Ο τρέχων ρυθμός παραγωγής-κατανάλωσης δεν επιτρέπει να υποστηριχθεί η πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας, που καταναλώνει περισσότερα πυρομαχικά από όσα παράγει στο σύνολο της η Ε.Ε.»
Ο επίτροπος Τιερί Μπρετόν δήλωσε: «Η Ουκρανία καταναλώνει περισσότερες οβίδες πυροβολικού σε δύο εβδομάδες απο το σύνολο των αποθεμάτων του Στρατού Ξηράς Βρετανίας και Γαλλίας..»
Οι Ουκρανοί χρειάζονται κατα μέσο όρο περισσότερες απο 100.000 οβίδες των 155 mm τον μήνα με αποτέλεσμα να έχουν «στεγνώσει» οι αποθήκες υλικού πολέμου της Ευρώπης.
Για να μπορέσουν δε να επιτελέσουν το έργο της αντεπίθεσης εκτιμούν πως θα χρειαστούν περισσότερες απο 40.000 οβίδες ημερησίως για διάστημα που δεν είναι γνωστό πόσο θα διαρκέσει.
Ο πόλεμος της Ουκρανίας αλλάζει το «ειρηνικό» μοντέλο παραγωγής υλικού πολέμου της Δύσης.
Η Κομισιόν ενέκρινε τον νόμο ASAP (Act in Support of Ammunition Production) με το ίδιο το αγγλικό ακρωνύμιο του νόμου ASAP να σημαίνει επίσης (as soon as possible) δηλαδή το συντομότερο δυνατόν ή πιο απλά, ανάγκη κατεπείγουσας παράδοσης!
Ο νόμος αυτός προβλέπει την κάλυψη των αναγκών της Ουκρανίας με την παραγωγή ενός εκατομμυρίου οβίδων ετησίως. Βάσει συμφωνίας 20/3/2023 απελευθερώθηκε κονδύλιο της τάξεως των 500 εκατομυρίων ευρώ προς τις αμυντικές βιομηχανίες της Ε.Ε. εκ των οποίων τα 260 θα εκταμιευθούν απο το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας.
Ο επίτροπος Τιερί Μπρετόν δήλωσε βέβαιος πως σε 12 μήνες θα έχουμε την ικανότητα παραγωγής 1.000.000 οβίδων ετησίως!!
Οι αμυντικές εταιρείες που δεσμεύονται να παράξουν τα πυρομαχικά θα έχουν προνομιακή μεταχείριση σύμφωνα με τον ίδιο αλλά και αντίστοιχη δήλωση της Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν για το τρίτο στάδιο (track 3) του σχεδίου ενίσχυσης και επιτάχυνσης της βιομηχανικής παραγωγής πυρομαχικών.
Αμυντική παραγωγή “Made in E.U.”
Η βασική επιδίωξη του Γάλλου προέδρου Μακρόν είναι η Αυτονομία της Ευρώπης στην παραγωγή πυρομαχικών.
Μετά τις ΗΠΑ, Βρετανία, Νότια Κορέα, Ιαπωνία και Καναδά στόχος του ισχυρού προσώπου της ΕΕ είναι να μπορέσει να απεξαρτηθεί απο την αγορά όπλων και πυρομαχικών απο τρίτες χώρες αλλά και να στηρίξει στον μέγιστο βαθμό τις καταναλώσεις πυρομαχικών στο μέτωπο της Ουκρανίας. Ο επίτροπος Μπρετόν δήλωσε άλλωστε πως απο τις 11 χώρες που επισκέφτηκε μέσα σε αυτές και η Ελλάδα βρήκε 15 εργοστάσια ικανά να στηρίξουν την παραγωγή με προεξέχοντα αυτά της ανατολικής Ευρώπης.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι οι οβίδες των 155 mm αποτελούν «Μήλον της Έριδος». Τις τελευταίες εβδομάδες αρκετές χώρες ανακοίνωσαν την πρόθεση τους να αυξήσουν ή να επανενεργοποιήσουν την παραγωγή οβίδων πυροβολικού ΝΑΤΟ ή Σοβιετικών προδιαγραφών, έως ακόμα και την επέκταση ή κατασκευή εργοστασίων πυρομαχικών ενόψει των αυξανόμενων ελλείψεων.
Οι κύριες τάσεις που έχουν προκύψει είναι η πρόσληψη περισσότερου ανθρώπινου δυναμικού και η υποβολή μακροπρόθεσμων παραγγελιών ώστε να διασφαλιστεί η παραγωγική ικανότητα και η εργασιακή ασφάλεια των εργαζομένων σε βάθος χρόνου.
Ο όμιλος Czechoslovak Group ανακοίνωσε πως θα παράξει 100.000 οβίδες των 155 mm μέσα στο 2023 που αντιστοιχεί περίπου σε διπλάσια παραγωγή απο αυτή του 2022 επεκτείνοντας την παραγωγή κυρίως στην Σλοβακία με προσλήψεις που θα ξεπεράσουν τα 200 άτομα μόνο στην γραμμή παραγωγής πυρομαχικών.
Σύμφωνα με την NAMMO η εταιρεία εργάζεται για να παραδώσει δεκαπλάσια απο τη συνήθη παραγωγή πυρομαχικών πυροβολικού.
Η Rheinmetall υπέγραψε σύμβαση για την παραγωγή πυρομαχικών 40 mm για το NATO. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει συνάψει ήδη σύμβαση με την BAE Systems αξίας 2,93 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την παραγωγή πυρομαχικών. Η εταιρεία ανακοίνωσε οτι προσθέτει νέες γραμμές παραγωγής για να ανταπεξέλθει στην ζήτηση.
Η Rheinmetall επίσης υπέβαλε προσφορά 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Expal systems για την παραγωγή πυρομαχικών. Η ίδια εταιρεία ανακοίνωσε κατασκευή εργοστασίου πολλών εκατομυρίων στην Ουγγαρία για να ανταποκριθεί στις ελλείψεις και την υψηλή ζήτηση όπλων και τεθωρακισμένων.
Η Ρουμανία μέσω του ΥΠΟΙΚ Forin Spataru δήλωσε την εκμετάλλευση της οικονομικής στήριξης για την παραγωγή πυρομαχικών μικρού και μεγάλου διαμετρήματος με σκοπό να καλύψει τόσο τις εγχώριες ανάγκες όσο και το Ουκρανικό ζήτημα. Η χώρα έχει επενδύσει περίπου 86 εκατομύρια δολάρια σε γραμμές παραγωγής και νέα μηχανήματα για να ενισχύσει την τεχνολογική της βάση.
Η Σλοβακία εξέφρασε το ενδιαφέρον να αναπληρώσει τα αποθέματα της μέσω του Joint Procurement Task Force και επιπλέον επεκτείνει τις δυνατότητες παράδοσης μέσω του ομίλου ZVS Holding ο οποίος είναι κατα 50% κρατικός.
Η Πολωνία προσβλέπει σε διπλό ρόλο, τόσο της ενίσχυσης αποθεμάτων πυρομαχικών βραχυπρόθεσμα, όσο και την κάλυψης τεχνογνωσίας στην εγχώρια παραγωγή υλικού πολέμου απο τις ΗΠΑ και την Νότια Κορέα.
Η Γαλλία έχει δηλώσει πως ήδη η αμυντική βιομηχανία της έχει υιοθετήσει «πολεμική οικονομία» με προεξέχουσα την Nexter η οποία παράγει «κατα ριπάς» κάθε λογής πυρομαχικά τόσο για το Γαλλικό απόθεμα, όσο και για το Ουκρανικό μέτωπο.
Ο ρόλος της Ελλάδας
Σύμφωνα με το έγκυρο ρεπορτάζ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ υπολογίζεται πως θα εκταμιευθεί χρηματοδότηση της τάξεως των 60-80 εκατομυρίων ευρώ προς τα ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα). Το πρόγραμμα έρχεται και «κουμπώνει» με την επίσκεψη του Τιερί Μπρετόν στην Ελλάδα όπου μας συμπεριέλαβε στις χώρες παραγωγούς. Εφόσον το εργοστάσιο των ΕΑΣ στον Υμηττό σύμφωνα με πληροφορίες είναι σε πλήρη διάλυση, μπορούμε να συμπεράνουμε πως η παραγωγή θα ανατεθεί στα εργοστάσια του Λαυρίου ή του Αιγίου.
Τα στοιχεία αναφέρουν ζημιές της τάξεως των 85 εκατομυρίων μόνο για το 2021 και περίπου 129 εκατομύρια για το 2020. Η γραμμή παραγωγής είναι σε κατάσταση αποσάθρωσης και το πακέτο των 60-80 εκατομυρίων της ΕΕ μόνο αρκετό δεν φαίνεται. Ίσως προσφέρει μια πρόσκαιρη ανάσα, όμως πρέπει να βρούμε τις αιτίες αυτής της οικονομικής αιμορραγίας.
Διοτι δεν είναι δυνατόν το εργοστάσιο να είναι εκπρόθεσμο σε συμβόλαια των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και σε συμβόλαια όπως αυτό της Αιγύπτου. Μας προβληματίζει ο λόγος που μια Κρατική Βιομηχανία χωρίς στην ουσία να παράγει έργο, ενώ προσφέρονται συμβόλαια, παρουσιάζει τόσο μεγάλες ζημιές στην τσέπη των Ελλήνων φορολογούμενων. Αφετέρου θα έλεγε κανείς, τι βιομηχανία παραγωγής είναι αυτή που δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις μιας χώρας σε ειρηνικές συνθήκες πολλώ δε μάλλον σε περίπτωση πολέμου.
Το εργοστάσιο του Λαυρίου έχει πιστοποιηθεί απο το ΝΑΤΟ ως εγκατάσταση συναρμολόγησης και αποσυναρμολόγησης πυραύλων (MADF) και είναι απο τα ελάχιστα παγκοσμίως που φέρουν αυτή την πιστοποίηση. Το ίδιο εργοστάσιο δραστηριοποιείται στην γόμωση και τη συναρμολόγηση πυρομαχικών μεσαίων και μεγάλων διαμετρημάτων, βομβών, αντιαρματικών, στην παραγωγή εκτοξευτών και κεφαλών πυραύλων.
Πως γίνεται λοιπόν αυτό το εργοστάσιο να αδυνατεί να παράξει σιδηρά πυρομαχικά όσο το κόστος (τουλάχιστον) της λειτουργίας του;
Πως γίνεται το ισοζύγιο εσόδων εξόδων να είναι αρνητικό και να μην τηρείται και κανένα συμβόλαιο. Η άποψη μου είναι πως θα πρέπει να εφαρμοστεί αξιολόγηση των εργαζομένων, οικονομικός έλεγχος της εταιρείας απο ειδική επιτροπή, ανασχεδιασμός των γραμμών παραγωγής και προσθήκη σύγχρονων ρομποτικών συστημάτων αλλά και απολύσεις με σκοπό τις προσλήψεις ικανών νέων ατόμων με όρεξη για δουλειά.
Εάν αποτύχουν και αυτές οι λύσεις να ενταχθεί στην αρμοδιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων για αποκλειστική παραγωγή και κάλυψη των αναγκών του Ελληνικού στρατού.
Αρθρογράφος: Γιώργος Μανιάτης
Η άποψη του αρθρογράφου δεν εκφράζει απαραίτητα το NEMESISHD.GR και δημοσιεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης.
Copyright: Απαγορεύεται η αντιγραφή του κειμένου χωρίς άδεια απο το NEMESIS HD.