Οι έρευνες υδρογονανθράκων στα νότια της Κρήτης αποτελούν σημείο αναφοράς για την σύγχρονη ελληνική ενεργειακή και εξωτερική πολιτική. Οι έρευνες που πραγματοποιούνται μεταξύ ExxonMobil και ΕΛΠΕ είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρες.
Αρχικά, θα γίνουν πιο γρήγορα ενώ οι προσφυγές περιβαλλοντικών οργανώσεων στο ΣτΕ δεν αποτελούν εμπόδιο πλέον.
Παρά τα θετικά στοιχεία πρέπει να προσέξει κανείς στην ανάλυση του θέματος. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία γενική εικόνα χωρίς απτά στοιχεία.
Αυτό είναι σημαντικό καθώς εν τέλει η απόφαση για το εάν θα γίνουν εξορύξεις ή όχι είναι καθαρά οικονομικό ζήτημα. Θυμίζουμε ότι το σημείο αυτό της Μεσογείου είναι αρκετά βαθύ, κάνοντας έτσι οποιαδήποτε γεώτρηση αυτομάτως πιο ακριβή.
Πάντως η δέσμευση της μεγαλύτερης πετρελαϊκής εταιρείας στο κόσμο δείχνει ότι η θέση της Ελλάδας είναι σαφώς πιο ισχυρή.
Συχνά λέμε ότι δεν υπάρχουν επενδύσεις όπου υπάρχει κίνδυνος. Θα περίμενε κανείς αυτό να ισχύει και για τα οικόπεδα νότια της Κρήτης δεδομένου του Τουρκολιβυκού μνημονίου και της συχνής δράσης του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού στη περιοχή.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο κίνδυνος ή ασφάλεια είναι πάντα αποτέλεσμα πολιτικών. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική προτιμάει τις δεσμεύσεις αυτή τη στιγμή.
Αυτό είναι απαραίτητο καθώς η εξόρυξη υδρογονανθράκων έχει διάρκεια στο χρόνο, διάρκεια που μπορεί να ξεπερνά τη θητεία κάποιας κυβέρνησης. Έτσι είναι αναγκαίο οι γραφειοκρατικοί θεσμοί να έχουν το αναγκαίο νομικό πλαίσιο για να συνεχίσει αυτή η πρωτοβουλία. Τότε υπάρχει σταθερότητα και άρα ασφάλεια για την επένδυση.
Οι έρευνες ως τρόπος έκθεσης της Τουρκίας
Πέρα όμως από το κομμάτι της εσωτερικής πολιτικής υπάρχει και το κομμάτι της εξωτερικής πολιτικής. Στο τομέα αυτό η Ελλάδα ενίσχυσε τη θέση της με δύο τρόπους˙ με διμερής συμφωνίες και με εξοπλιστικά προγράμματα.
Όσον αφορά τις διμερής συμφωνίες, οι οριοθετήσεις ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο (ακόμα κι αν αφορά ορισμένα σημεία) δείχνουν μια ειλικρινή διάθεση της Ελλάδας να υπακούσει στο Διεθνές Δίκαιο. Αυτό λειτουργεί και ως μηχανισμός που μειώνει το κίνδυνο προς τις επενδύσεις καθώς δείχνει ότι προτεραιότητα έχουν οι Διεθνείς Θεσμοί.
Αν και σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει αυτό, αξίζει να τονίσουμε ότι καμία χώρα δε πάει στο Διεθνές Δικαστήριο αν δεν συμφωνήσει.
Ουσιαστικά, σε περίπτωση που η Τουρκία θελήσει να εναντιωθεί στις έρευνες ή σε πιθανές γεωτρήσεις έχει δύο επιλογές. Θα πρέπει είτε να δεχθεί πρόσκληση της Ελλάδας για το Διεθνές Δικαστήριο είτε να παρέμβει με δικά της στρατιωτικά μέσα. Σημαντική σημείωση εδώ είναι ότι η ExxonMobil είναι Αμερικανική εταιρεία και ότι η Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία έχει τεθεί σε ισχύ.
Ο μύθος της “Γαλάζιας Πατρίδας”
Αν οι Τουρκικές βλέψεις στην Αν. Μεσόγειο είναι κομμάτι της λεγόμενης “Γαλάζιας Πατρίδας” τότε οι έρευνες στα ανατολικά της Κρήτης δεν πρέπει να δημιουργήσουνε ζήτημα. Ίσως όμως είναι πιο συνετό να σκεφτεί κανείς που έχουν δηλώσει Τούρκοι αξιωματούχοι, ότι η Τουρκία θα συμμετέχει και θα παίρνει μερίδιο από ότι γίνεται στην Αν. Μεσόγειο.
Με μία τέτοια ενέργεια, με την εκμετάλλευση των πόρων δηλαδή, η Ελλάδα μπαίνει στο χώρο παραγωγής ενέργειας και μαζί με τη Κύπρο αποκτά νέα σημασία για την ΕΕ και τις φίλιες χώρες της Β.Αφρικής και της Μ.Ανατολής.
Έτσι, το κύριο ζήτημα είναι το εξής
Η Ελλάδα προχωράει με ενέργειες που την ενδυναμώνουν και αγνοεί τις πιθανές ενοχλήσεις της Τουρκίας. Η ελληνική πολιτική δίνει καθαρά σημάδια ανεξαρτησίας και φέρνει στο προσκήνιο τις “δεσμεύσεις” της Τουρκίας να σταματήσει τις διεκδικήσεις της Ελλάδας.
Αυτό όμως θα πρέπει να το κάνει σε μία περίοδο όπου η αξία των ελληνικών υδρογονανθράκων είναι μεγαλύτερη λόγω της ολικής ρήξης με τη Ρωσία. Η Τουρκία ανοίχτηκε πολύ και σε μία τεταμένη περίοδο θα πρέπει είτε να αναδιατυπώσει σχετικά με τη στρατηγική της είτε να επιμείνει στις θέσεις της.
Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια!
Διαβάστε περισσότερα άρθρο του Χρήστος Νικολάου
Copyright: Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αντιγραφή του κειμένου σε άλλα media/μέσα ενημέρωσης χωρίς άδεια