Η πάντα διαρκής συζήτηση της αντικατάστασης των υποβρυχίων Type 209 οδηγεί αργά ή γρήγορα στα Type 212. Αν και τα σκάφη αυτά είναι εντυπωσιακά, ο συσχετισμός τους με τα Type 214 οδηγεί σε προβληματισμούς. Φυσικά υπάρχουν αναλύσεις και συγκρίσεις των υποβρυχίων αυτών, αξίζει όμως να δούμε και την πολιτική βούληση πίσω από την απόκτηση αυτή.
Προς το παρόν, Type 212 διαθέτουν μόνο η Ιταλία και η Γερμανία. Ταυτόχρονα όμως βλέπουμε ότι τα Type 214, τα οποία δεν διαθέτει η Γερμανία, είναι πιο πολλά από τα 212. Άρα το ερώτημα είναι˙ τι συμβαίνει με τα 212; Είναι ικανά να αντικαταστήσουν τα τιμημένα 209 ή θα πρέπει η Ελλάδα να κοιτάξει κάπου αλλού;
Γερμανικά σχέδια
Την απάντηση στο ερώτημα μας δίνουν οι Ιταλοί.
Όταν στη δεκαετία του ‘90 η Γερμανία σχεδίαζε τα υποβρύχια 212 είχε κατα νου τα ρηχά νερά της Βαλτικής. Παράλληλα οι βλέψεις ήταν αποστολές κοντά στις ακτές της. Παρόλα αυτά έψαχνε και μία χώρα συνεργάτη για τη κατασκευή των 212. Έτσι θα μπορούσε να πετύχει μεγαλύτερη γραμμή παραγωγής και μείωση του κόστους.
Αν όμως το σκάφος αυτό καλύπτει αποκλειστικά τις ανάγκες της Γερμανίας, τότε πως συμμετείχε η Ιταλία στο πρόγραμμα των 212;
Εξάλλου η Μεσόγειος, το θέατρο των επιχειρήσεων της Ιταλίας, είναι τελείως διαφορετική από την Βαλτική. Αν και η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη υπάρχει ένα σημείο αναφοράς.
Μυστική τεχνολογία και βιομηχανικές ευκαιρίες
Τα υποβρύχια 212 διαθέτουν τεχνολογία που είχε σχεδιαστεί αποκλειστικά για τη Γερμανία. Το πιο διάσημο είναι η κατασκευή από μη-μαγνητικά υλικά για να αντιμετωπίζει μαγνητόμετρα. Φυσικά δε ξεχνάει κανείς και το σύστημα πρόωσης ΑΙΡ που όπως στα ελληνικά Type 214 κάνει τα υποβρύχια σχεδόν αθόρυβα σε χαμηλές ταχύτητες.
Πέρα όμως από το ΑΙΡ και τη μυστική κατασκευή με μη-μαγνητικά υλικά υπάρχουν και άλλα. Ένα τέτοιο όπλο θέλει πολλά και μικρότερα συμβατικά ηλεκτρονικά και υπολογιστικά συστήματα. Αυτά θα ήταν φυσικά ιταλικής κατασκευής.
Πέρα από την κατασκευή των υποβρυχίων στις εγκαταστάσεις της Fincantieri, η πλατφόρμα δίνει τη δυνατότητα επιπλέον αναβαθμίσεων με μικρό κόστος. Οι Ιταλοί το εκμεταλλεύτηκαν για να ενισχύσουν τους μικρότερους τομείς της αμυντικής τους βιομηχανίας.
Τα παραπάνω συνάδουν απόλυτα με τις αμυντικές τους πολιτικές της Ευρώπης κατα τη περίοδο 1990 με 2010. Στόχος ήταν η κάλυψη βασικών αναγκών με μικρό κόστος και την ενίσχυση της ανάλογης βιομηχανίας καθώς η απευθείας ανάθεση πόρων για έρευνα και ανάπτυξη αμυντικής τεχνολογίας δεν ήταν προτεραιότητα και άρα ήταν κατακριτέο.
Οι απαιτήσεις για τα ελληνικά Type 212
Έτσι λοιπόν τα πράγματα είναι πιο απλά για την Ελλάδα. Η συμμετοχή στα 212 θα υπάρξει μόνο με συνδρομή από την ελληνική αμυντική βιομηχανία για να ικανοποιεί τις ανάγκες του Πολέμικο Ναυτικό. Αλλιώς οι επιλογές θα είναι είτε ένα ήδη πλήρως ανεπτυγμένο σκάφος είτε κάποια συνεργασία όπου η Ελλάδα θα μπορεί να συμμετέχει με τις γνώσεις που έχει ήδη από τη κατασκευή των 214 “Παπανικολής”.
Όπως και να ‘χει, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ελληνική συμμετοχή στη σχεδίαση των Type 214. Ταυτόχρονα η σειρά Type 2XX θα συνεχίσει να υπάρχει στο μέλλον.
Αν η ηγεσία πάρει άμεσα αποφάσεις μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα να συμμετάσχει η Ελλάδα στη κατασκευή μιας νέας γενιάς υποβρυχίων. Εκεί μόνο θα αξίζει η τεράστια υπομονή για την ανάπτυξη ελληνικών συστημάτων. Απο την άλλη, μπορεί οι οικονομικοί πόροι είναι περιορισμένοι και οι δεσμεύσεις δύσκολες. Τότε θα πρέπει να εστιάσουμε στην ενίσχυση μέσω τη αύξησης των αριθμών των Type 214.
Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια!
Διαβάστε περισσότερα άρθρα από Χρήστος Νικολάου
Copyright: Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αντιγραφή του κειμένου σε άλλα media/μέσα ενημέρωσης χωρίς άδεια
