Στην ιστορία της σύγχρονης στρατιωτικής αεροπορίας, λίγα αεροσκάφη έχουν γίνει τόσο «χαρακτηριστικά» όσο τα F/A-18 Hornet / Super Hornet. Το «απλό» Hornet αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970 και αυτό το μαχητικό αεροσκάφος έχει χρησιμεύσει ως η «ραχοκοκαλιά» της ναυτικής αεροπορίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες και πολλά συμμαχικά έθνη.
Ωστόσο, καθώς η τεχνολογία προχωρούσε και οι επιχειρησιακές απαιτήσεις εξελίσσονταν, χρειαζόταν ένας πιο ικανός «διάδοχος». Αυτός ο διάδοχος ήρθε με τη μορφή του F/A-18 Super Hornet, ενός μαχητικού πολλαπλών ρόλων που όχι μόνο επέκτεινε τις δυνατότητες του προκατόχου του αλλά και έθεσε νέα πρότυπα στη ναυτική αεροπορία.
Το F/A-18 Hornet
Η ιστορία του F/A-18 Hornet ξεκινά με τον προκάτοχό του, το Northrop YF-17 Cobra, το οποίο ήταν υποψήφιος στο πρόγραμμα Lightweight Fighter (LWF) της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν και το YF-17 έχασε από αυτό που θα γινόταν το F-16 Fighting Falcon, ο σχεδιασμός του τράβηξε την προσοχή του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το Πολεμικό Ναυτικό αναζήτησε ένα ευέλικτο αεροσκάφος ικανό τόσο για αποστολές αέρος-αέρος όσο και για αποστολές επίθεσης εδάφους και το YF-17 παρείχε μια εξαιρετική βάση. Μέσω μιας συνεργασίας με την McDonnell Douglas, το YF-17 μετατράπηκε στο F/A-18 Hornet, με το “F/A” να υποδηλώνει τους διπλούς του ρόλους Fighter και Attack.
Με την εισαγωγή του, το Hornet αντικατέστησε πολλαπλά εξειδικευμένα αεροσκάφη με μια πλατφόρμα πολλαπλών ρόλων, απλοποιώντας την επιμελητεία και τη συντήρηση για επιχειρήσεις που βασίζονται σε αερομεταφορείς. Πιο συγκεκριμένα, πήρε την θέση των αεροσκαφών κρούσης A-4 Skyhawk, τα A-7 Corsair αλλά και όσα F-4 Phantom βρίσκονταν ακόμα σε υπηρεσία, πλαισιόνοντας τα F-14 Tomcat, τα οποία λειτουργούσαν ως ουσιαστικά ως αεροσκάφη εναέριας υπεροχής.
Η σχεδίασή του με δύο κινητήρες, σε συνδυασμό με προηγμένα για την εποχή του avionics και ευέλικτο φορτίο όπλων, το κατέστησαν μια πολύ αξιόπιστη επιλογή. Το Hornet είδε δράση σε πολλές ιστορικές εμπλοκές, από τον πόλεμο του Κόλπου μέχρι τα Βαλκάνια, και απέδειξε την αξία του ξανά και ξανά.

Οι τεχνικές προδιαγραφές του Hornet ήταν εντυπωσιακές για την εποχή του. Τροφοδοτούμενο από δύο κινητήρες turbofan της General Electric F404, θα μπορούσε να φτάσει ταχύτητες 1,8 Mach. Η σουίτα avionics του επέτρεπε επιχειρήσεις παντός καιρού, ημέρας ή νύχτας, και μπορούσε να μεταφέρει μια σειρά όπλων, από πυραύλους αέρος-αέρος μέχρι βόμβες με καθοδήγηση ακριβείας. Το Hornet ήταν επίσης διαθέσιμο σε διάφορες παραλλαγές, με τα μοντέλα F/A-18C (μονοθέσιο) και F/A-18D (διθέσιο) να είναι τα πιο προηγμένα, με βελτιωμένα ραντάρ και ηλεκτρονικά συστήματα.
Κάποια από τα πιο σημαντικά όπλα που έχει διαθέσιμα το Hornet είναι οι AIM-120 AMRAAM, οι AIM-9 Sidewinder, οι AGM-84 Harpoon, AGM-88 HARM, AGM-65 Maverick ενώ από τους εξαγωγικούς του χρήστες πιστοποιήθηκαν οι AGM-158 JASSM, Taurus KEPD, IRIS-T και ASRAAM.
Πέραν των ΗΠΑ (Σώμα Πεζοναυτών), χρήστες των F/A-18 Hornet είναι ο Καναδάς, η Φινλανδία, το Κουβέιτ, η Μαλαισία, η Ισπανία και η Ελβετία ενώ Αυστραλία και το Ναυτικό των ΗΠΑ τα έχουν αντικαταστήσει.
Η έλευση του Super Hornet
Το F/A-18 Super Hornet ήταν η απάντηση της Boeing σε αυτές τις νέες προκλήσεις που προέκυψαν με την πάροδο των χρόνων. Ενώ διατήρησε το όνομα και το βασικό σχέδιο του αρχικού Hornet, το Super Hornet ήταν ένα νέο αεροσκάφος σχεδόν από κάθε άποψη.
Το Super Hornet είναι περίπου 20% μεγαλύτερο, έχει 40% μεγαλύτερη αυτονομία και μπορεί να φέρει περισσότερα όπλα από τον προκάτοχό του. Διαθέτει βελτιωμένους κινητήρες GE F414, οι οποίοι παρέχουν 22% περισσότερη ώθηση, επιτρέποντας βελτιωμένη χωρητικότητα ωφέλιμου φορτίου και εμβέλεια .
Ο σχεδιασμός του σκελετού αεροσκάφους περιλαμβάνει κάποια stealth χαρακτηριστικά για μείωση της υπογραφής ραντάρ και τα συστήματα avionics του αναβαθμίστηκαν, με το ραντάρ APG-79 Active Electronically Scanned Array (AESA) να προσφέρει σημαντικές βελτιώσεις στην εμβέλεια και την ανάλυση.

Οι παραλλαγές του Super Hornet, το μονοθέσιο μοντέλο E και το διθέσιο μοντέλο F, μαζί με την εξειδικευμένη παραλλαγή ηλεκτρονικού πολέμου EA-18G Growler. Το Growler, συγκεκριμένα, έχει αναλάβει το ρόλο της ηλεκτρονικής επίθεσης, παρέχοντας μια ικανότητα μοναδική στα μαχητικά αεροσκάφη, αντικαθηστώντας το EA-6B Prowler.
Το Super Hornet έχει πρόσβαση προφανώς σε νεότερα και περισσότερα όπλα. Αυτά περιλαμβάνουν τις νεότερες εκδόσεις των όπλων που αναφέρθηκαν πριν για το Hornet ενώ κάποια από τα νέα όπλα που έχει στην διάθεσή του είναι οι AGM-158 LRASM, οι GBU-53/B Stormbreaker και οι JSM.
Αυτή την στιγμή υπάρχουν 3 χρήστες του Super Hornet, το Αμερικανικό Ναυτικό, το Κουβέιτ και Αυστραλία, με πολλούς χρήστες των παλαιών Hornet να προτιμούν το F-35 και όχι το Super Hornet ως αντικαταστάτη.
Μια σύγκριση μεταξύ των δύο αεροσκαφών
Όταν συγκρίνουμε το F/A-18 Hornet με το F/A-18 Super Hornet, είναι σημαντικό να καταλαβαίνουμε ότι ενώ «ανήκουν στην ίδια οικογένεια», είναι θεμελιωδώς διαφορετικά αεροσκάφη σχεδιασμένα για διαφορετικές εποχές πολέμου.
Το αρχικό Hornet σχεδιάστηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με επίκεντρο την ευελιξία και τις επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρα, συνδυαστικά με τα F-14. Χρειαζόταν να είναι γρήγορο, ευέλικτο και ικανό για αποστολές αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους.
Το Super Hornet, ωστόσο, γεννήθηκε από την ανάγκη για ένα πιο προηγμένο αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων που θα μπορούσε να διατηρήσει την αεροπορική υπεροχή, εν τέλει αντικαθαθιστόντας και τα F-14.
Η αυξημένη εμβέλεια και οι δυνατότητες μεταφοράς μεγαλύτερου ωφέλιμου φορτίου του Super Hornet σημαίνουν ότι μπορεί να χτυπήσει βαθύτερα στο εχθρικό έδαφος με μια πιο εκτεταμένη σειρά όπλων.
Σύνοψη
Η εισαγωγή του Hornet σηματοδότησε μια αλλαγή στον σχεδιασμό μαχητικών πολλαπλών ρόλων, αποδεικνύοντας ότι ένα μόνο πλαίσιο αεροσκάφους θα μπορούσε να εκπληρώσει αποτελεσματικά διάφορους ρόλους που προηγουμένως απαιτούσαν πολλαπλά εξειδικευμένα αεροσκάφη.
Το Super Hornet χτίστηκε πάνω σε αυτή την φιλοσοφία, ενσωματώνοντας νέες τεχνολογίες και διευρυμένες δυνατότητες για να ανταποκριθεί στις εξελισσόμενες απαιτήσεις του σύγχρονου πολέμου.

Οι αναβαθμίσεις του Block III στο Super Hornet θα εισαγάγουν δυνατότητες επόμενης γενιάς, όπως προηγμένη δικτύωση, μεγαλύτερη εμβέλεια, μειωμένη υπογραφή ραντάρ και βελτιωμένο πιλοτήριο, νέα όπλα κ.α. θα κρατήσουν το Super Hornet αξιόμαχο και σίγουρα θα το δούμε να υπηρετεί για πολλά χρόνια ακόμα πλάι στα F-35C, ίσως ακόμα και πλάι σε κάποιο μαχητικό 6ης γενιάς.
Για περισσότερα άρθρα του Βασίλης Κ.
Απαγορεύεται η αντιγραφή χωρίς άδεια του NEMESIS HD.